ఆమె ఎదురు చూపులు
ఎన్నని చెప్పను…
కొన్ని గుమ్మానికి తోరణాలు కట్టింది
మరికొన్ని ఏ మూలమలుపులోకో విసిరేసింది
ఇంకొన్ని ఆకాశంలోకి ఎగరేసింది.
మరేం చెయ్యమంటావ్‌ ఆమెని
కాలం వేటగాడు బంధాల్ని
బంధుత్వాల్ని బల్లెంతో గుచ్చి
తీసుకెళ్ళాడు.
ఒంటరి గువ్వలా బుడ్డి దీపం వెలిగించి
ఎవరూ లేని, రాని ఇంట్లో ఒక్కతే ఉంటుంది
ఎవరైనా కాస్త
మాట సాయం చేస్తారేమోనని
వీథి నిండా కళ్ళు చేసుకొని చూస్తోంది
మరి అంతకంటే ఏం చెయ్యాలో తెలియదు.
ఆమెను అనాథగా దురదృష్టానికి
తాకట్టుపెట్టి వెళ్ళిన జీవితాన్ని నిందిస్తూ…
ఒలికిన కంటి పాత్రల్ని తుడుచుకుంటూ
రాత్రులను నానబెట్టుకుంటుంది
పగళ్ళను ఆరబెట్టుకుంటుంది.
మానవత్వం నీడలు లేని రోజులివి
మాటలు కూడా ఖర్చవుతాయి అనుకుంటారు
అలాంటప్పుడు ఆమెకు మాటల ప్రసాదం
ఎవరిస్తారు…?
ఎదురు చూపులను మెత్తగా ఎవరు తడుముతారు?
మనుషులు ఎవరూ రారు కనీసం
కాలం వేటగాడు వస్తాడేమో అని ఎదురుచూస్తుంది
ఆమె ఇప్పుడు
చివరగా ఎదురుచూస్తుంది ఇప్పుడు.
