Category Archives: కథలు

ఇప్పుడు బతికి ఉన్నానా.. చచ్చిపోయానా.. లేక చనిపోయి బతికానా అని చిన్నగా నవ్వుకుంటూ చేతిలో మొబైల్‌ పక్కన పెట్టింది ఆమె. కానీ, ఆమె ఆలోచనలన్నీ సోషల్‌ మీడియాలో చక్కర్లు కొడుతున్న పోస్టర్‌ మీద, ఆ వెనుక వస్తున్న రకరకాల వ్యాఖ్యానాల పైనే ఉన్నాయి. ఎంత వద్దనుకున్నా అవి జోరీగల్లా చుట్టుముట్టి ఉక్కిరిబిక్కిరి చేస్తూనే ఉన్నాయి.

అమ్మలు అందరూ మంచివాళ్ళా అంటే ఏమో నేను చెప్పలేను. రకరకాల పరిస్థితుల్లో, రకరకాలుగా వ్యవహరించే అమ్మలను ఎంతమందిని చూశాను, విన్నాను కూడా. కానీ ఖచ్చితంగా చెడ్డవాళ్ళు కారు అని మాత్రం చెప్పగలను.

ఇదంతా జరిగి ఏభై ఏళ్లు గడిచిపోయాయంటే నమ్మశక్యంగాలేదు. బైండు చేయించి పెట్టుకున్న మ్యూజింగ్స్‌’ పుస్తకాల బీరువాలో భద్రంగా ఉందిÑ ఎన్ని ఊళ్లు మారినా నావెంటే వస్తోంది. దాని మూల్యం బాబూరావుకి చెల్లించనేలేదు.

పేపర్‌ చదువుతూ ఉంటే ఓ మూలనున్న వార్త ఆకర్షించింది సుమతిని. ‘నేను బాబాను కాదు. దేవుడిని కాదు. నాకేమీ మహిమలు లేవు. నేనూ మీలాంటి మనిషినే. మీ సమస్యలకు నేనేరకంగానూ పరిష్కారం చూపలేను.

మా ఊరిలో రెండు బడులుంటాయి. చిన్న బడి, పెద్ద బడి. చిన్న బడంటే ఐదవ తరగతి వరకూ ఉండే ప్రాథమిక పాఠశాల. ఊర్లో పుట్టిన దిగువ తరగతి పిల్లలు, మధ్య తరగతి పిల్లలు, చాలామంది ఆడపిల్లలు ఇక్కడే చదువు మొదలు పెడతారు. ఐదవ తరగతి పూర్తయ్యాక పక్కనే ఉండే పెద్ద బడికి వెళ్ళిపోతారు. నేను కూడా … Continue reading →

ఎంత ఉద్యోగం చేసినా, అంతో ఇంతో ధైర్యవంతురాలిని అయినా ఒక్కోసారి పరిస్థితుల వల్ల భయం బారిన పడాల్సి వస్తుందని నేను అనుకోలేదు. ఆ రోజు నాకు జీవితం ఒక కొత్త పాఠం నేర్పుతుందనీ నేను అనుకోలేదు. వృత్తిరీత్యా నేను ప్రముఖ సంస్థలో ఆఫీసర్ని కావడంతో బాధ్యతల వల్ల ఆలస్యంగా రావడం పరిపాటే.

‘‘ఒక కప్పు కాఫీ ఇలా పడెయ్‌, ఐదు నిమిషాల్లో కాల్‌లో జాయిన్‌ అవ్వాలి, ఇవాళ బ్యాక్‌ టు బ్యాక్‌ మీటింగ్స్‌ ఉన్నాయి’’ హడావిడి పడుతూ కిచెన్‌లోకి వచ్చాడు.

‘‘అమ్మమ్మా! ఇవ్వాళ పులిహోర చేస్తావా’’ బుంగమూతి పెట్టి అడిగింది వర్షిత. ‘‘ఓ ఎందుకు చేసి పెట్టను? అరగంటలో నీ ప్లేట్లో పులిహోర ఉంటుంది. సరేనా?’’ బుజ్జగింపుతో అంది వర్ధనమ్మ.

తెల్లారి గుడ్లన్నీ ఉతికి ఆరేద్దామని మిద్ది మిందకు పోతి. మా ఇంటి ఉత్తరం పక్క నా మరదలు వాల్లిల్లుంది. నేను మిద్ది మీద గుడ్లు అరేసేది నా మరదలు చూసి, ‘‘ఓ వొదినా సరస నిన్న అలిగి పుట్టింటికి పోయిందంటనే’’ అనె.

మడికట్ల పొద్దుమూకిన యాల పిల్లలందరం ఊరికి బయట గుమిగూడినం. వానవడి ఎల్సిన గుర్తులుగా నీటి బిందువులు పచ్చి గడ్డిపై పువ్వెండలో జిగేల్‌ మంటున్నయి. మొగపిల్లలంతా ఆ పక్కకు వోయి సెడుగుడాడుతుండ్రు. నా ఈడు ఆడ్విల్లలంతా దాగిట్ల

వడగాలి వరండాలోంచి గుయ్యిమంటూ హాల్లో పడుకున్న పరమేశం గారి చెవుల్లోకి ఈడ్చి కొడుతోంది. మనవలు అటూ ఇటూ ఇల్లంతా పరిగెడుతూ ఆడుకుంటుంటే ‘‘నాయనలూ కాస్త పెద్ద దర్వాజా ఓరగా వేసి ఆడుకోండిరా, తలుపు తీస్తే వడగాలి ఇల్లంతా సుడి తిరుగుతోంది’’ అన్నాడు నీర్సంగా. ‘‘తలమీద కాస్త తడిగుడ్డ వేసుకోకూడదూ… చల్లటి నీళ్ళు తాగారుగా ఇంకా ఉడుకు … Continue reading →

బిజీగా సర్వ్‌ చేస్తుండగా టీవీలో వార్తలు వినిపించి ఒక్కసారిగా భయంతో కంపించిపోయాడు బలరామ్‌. ఒళ్ళంతా చెమటలు పట్టేశాయి. చేసే పని చేయలేకపోతున్నాడు. అతని ఒంట్లో సత్తువంతా ఎవరో లాగేస్తున్నట్లు నీరసం ఆవహించింది. తూలి పడబోయి నిలదొక్కుకున్నాడు. ‘‘ఒరే… చేతిలో ప్లేట్లు పడతాయ్‌ జాగ్రత్త…’’ మేనేజర్‌ అరిచాడు.

ఏం చేయాలో అర్థం కావడం లేదు కానీ సమస్య పరిష్కారం అవకపోతుందా అనే చిన్న ఆశ మాత్రం మనసును వదలడం లేదు. ఎంత ఆలోచించినా చేసేదేమీ లేదు కనుక ఒంటరిగానే క్యాంటీన్‌ ఆవల చెట్టుకిందనున్న బండరాయిపై కూర్చున్నాను. అసలు

(ఉర్దూ మూలం : రజియా సజ్జాద్‌ జహీర్‌) ఆ సాయంత్రం ఇంటి ముందు రిక్షా దిగుతూ, సర్వెంట్స్‌ క్వార్టర్స్‌ ముందు కూచుని ఉన్న శ్యామలిని తొలిసారి చూసింది సుల్తానా. మరోసారి తిరిగి చూడాలనిపించే ఆకర్షణ ఏదో ఉంది ఆ పిల్ల ముఖంలో.

వెన్నెల పిండి ఆరవేసినట్లు లేదు. నగరం కొత్తగా ఉంది… అత్తవారి ఇల్లులా. ‘‘రూమ్‌ కావాల.’’ ‘‘సింగిలా, డబులా?’’

సాయంకాలం నాలుగు కావస్తోంది. సెలవులకు తెర పడిరది. పిల్లలకు మళ్ళీ ఉద్యోగ పర్వం… తిరుగుముఖం కాక తప్పలేదు. వాళ్ళు వెళ్ళిన తర్వాత కానీ బిందుకు అలసట తెలిసి రాలేదు. నెల రోజుల తర్వాత మధ్యాహ్నం నడుం వాల్చే అవకాశం దొరికింది. సాయంత్రం