ఈనాటి బంధం ఏ నాటిదో?’ – చల్లా. సరోజినీదేవి

స్టాఫ్‌ మీటింగ్‌లో కొందరి ద్వంద్వ వైఖరి వల్ల సర్ది చెప్పి అందరినీ ఒక్క తాటి పైకి తెచ్చే సరికి తల ప్రాణం తోకకు వచ్చింది HM హిమజకు.’’ ఛీ, పెత్తనం, పేడ తట్ట ఎత్తుకోవడమంత బుద్ధి తక్కువ పని మరొకటి లేదు’’ అని అమ్మమ్మ చెప్పిన మాట ముమ్మాటికీ నిజం. అర్జంట్‌గా ఇంటికి వెళ్ళి, స్ట్రాంగ్‌ కాఫీ త్రాగితే గానీ ఈ తలనొప్పి తగ్గదు.’’ అనుకొంటూ బైక్‌ స్టార్ట్‌ చేసింది ఆమె. పది నిమిషాల్లోనే ఇల్లు చేరింది.

ఆమె రాకను గమనించిన టైసన్‌ వెనుక బాల్కనీలో నుండి అరవడం మొదలు పెట్టింది. బ్యాగ్‌ టేబుల్‌ పైన గిరాటేసి ముందుగా తమ పెంపుడు కుక్క టైసన్‌ దగ్గిరకి వెళ్ళి, దాని తలా, వీపూ నిమిరి దానిని శాంతింప చేసింది హిమజ. కాస్సేపు గారాలు పోయిన టైసన్‌, యజమానురాలి ఆజ్ఞతో బుద్ధిగా కూర్చుంది. హిమజ ఫ్రెష్‌ అప్‌ అయ్యి, ముందుగా కాఫీ పెట్టుకొని, బడి నుండి వచ్చే కూతురు వినీత, కొడుకు విశాల్‌ల కోసం స్నాక్స్‌ సిద్ధం చేసింది. కమ్మని కాఫీని కప్పులో పోసుకొని, తీరిగ్గా హాల్‌లో సోఫాలో కూర్చుని త్రాగబోయింది. ఇంతలోనే ఇంటి ఓనర్‌ కాంతమ్మా, పొరుగునే వుండే కనకమ్మా వచ్చారు. చటుక్కున లేచి, మర్యాదగా’’ రండి – రండి. కూర్చోండి’’ అంటూ ఆహ్వానించింది హిమజ. చేతిలోని కప్పును టీ పాయ్‌ పైన పెట్టక తప్పలేదు ఆమెకు. వచ్చిన ఆడవాల్లిద్దరూ నవ్వలేదు. ఇద్దరి ముఖాల్లోని కోప ఛాయలు గమనించిన హిమజ మనసులోనే ఉలికి పడిరది. ఇల్లూ, పిల్లలూ, తన డ్యూటీ, భర్త తప్ప మరేమీ పట్టించుకోదు తను.’’ నా వల్ల ఏం తప్పు జరిగిందబ్బా, వీళ్లిద్దరూ దాడికి దిగినట్లే వచ్చారు!’’ అని అనుకొంటూ ‘‘ కూర్చోండి’’ అని సోఫా చూపింది వారికి.
కనకమ్మ ముందుగా మాట్లాడుతూ’’ మేం కూర్చోవడానికి రాలేదు. ఎన్ని సార్లు చెప్పినా మీరు వినిపించుకోవడం లేదు. అందుకే ఈ రోజు తాడో పేడో తేల్చుకోవడానికనే వచ్చాం.’’అన్నది తీవ్ర స్వరంతో. ‘‘అవును, ఇవ్వాళ ఈ సంగతి తేలాల్సిందే’’ అంటూ గొంతు కలిపింది కాంతమ్మ. అసలు విషయం ఏమిటో తెలియని హిమజ అయోమయంగా చూస్తూ’’ దేని గురించి మీరు మాట్లాడేది?’’ అన్నది.’’ మీ ముద్దుల కుక్క గురించి. నువ్వూ, మీ ఆయనా, పిల్లలూ అందరూ దానిని ఇంట్లో వదిలి వెళ్ళాక అది ఎంత అరుస్తుందో, చుట్టు పక్కల వుండే మాకు ఎంత చిరాకు పుడుతుందో మీకు చెప్పినా అర్ధం కావడం లేదు. ‘‘మేం కనబడకపోతే ఎప్పుడన్నా అరుస్తుంది పిన్నిగారూ’’ అన్నావు. కానీ ఎప్పుడన్నా కాదుగా? రోజూ వుండే బాగోతమే అయింది’’ అన్నది కనకమ్మ.’’ అవును. ఈ మధ్య కొత్తగా ఏడవడం కూడా మొదలు పెట్టింది. కుక్కలు ఏడవడం మంచిది కాదు. దానిని ఎక్కడైనా వదిలేసి రండి. లేదా ఇల్లు ఖాళీ చేయండి.’’ నిర్మొహమాటంగా అన్నది కాంతమ్మ. బిత్తర పోయింది హిమజ. ఏం మాట్లాడాలో తెలియలేదు ఆమెకు. మాట్లాడే అవకాశం కూడా ఇవ్వలేదు వాళ్ళు. ‘‘ఇది చెప్పేందుకే వచ్చాం. నువ్వూ, మీ ఆయనా ఆలోచించుకొని రెండు రోజుల్లో ఏ సంగతీ చెప్పండి.’’ అని విస విసా బయటికి వెళ్ళింది కాంతమ్మ. ‘‘అవునమ్మా, తొందరగా చెప్పండి’’ అంటూ ఆమెను అనుసరించింది కనకమ్మ. ఒక్కసారిగా నీరసం ముంచుకుని వచ్చింది హిమజకు. అసలే తల నొప్పితో వచ్చిన ఆమెకు ఈ సంఘటన మరింత తల పోటును కలిగించింది. చప్పగా చల్లారి పోయిన కాఫీ త్రాగాలనిపించలేదు. యాంత్రికంగా బెడ్‌రూంలోకి వెళ్లి, నిస్త్రాణగా మంచం పైన వాలింది. కళ్ళు తెరిచి వున్నా ఆమె మనసు ఆమెతో లేదు. నెల రోజుల పసి కూనగా వున్నప్పుడు టైసన్‌ ను తన చెల్లెలు ఇంటినుండి తెచ్చుకొంది. అప్పటినుండీ అది తన ఇంట్లో ఒక సభ్యుడిగా వుంటున్నది. ఆమె భర్త సూర్యం ఆఫీస్‌ పని మీద ఒక్కోసారి నాలుగైదు రోజులు వేరే వూరు వెళ్ళినా, పెద్ద పులిలా తైసన్‌ కాపలా వుంటుంది. పిల్లలిద్దరికీ అదంటే ప్రాణం. దాని స్నానం, తిండీ మొదలుకొని అన్నీ వాళ్లే చూసుకుంటారు. ఖాళీ దొరికినప్పుడల్లా దానితోనే వారి ఆటలు. అసలు అది లేని ఇల్లును ఊహించడమే అసాధ్యంగా తోచింది హిమకు. ఆలోచిస్తూనే మెల్లగా నిద్రలోకి జారుకుంది హిమ. పిల్లలు బడి నుండి రాగానే తల్లి నిద్ర పోతున్నది అని గమనించారు. ‘‘ఒరే అన్నయ్యా, అమ్మ అలిసిపోయినట్లుంది. డిస్టర్బ్‌ చేయవద్దు. మనం స్నాక్స్‌ తిని, డాబా మీదకి వెళ్ళి టైసన్‌తో బాల్‌ ఆడుకొందాం’’ అన్నది వినీత.
‘‘OK’’ అని హుషారుగా అంగీకరించాడు విశాల్‌. అనుకున్నట్లే వాళ్ళు ఫ్రెష్‌ అప్‌ అయ్యి టైసన్‌ను తీసుకొని డాబా పైకి వెళ్ళారు. చీకటి అయినా గదిలో లైట్‌ వేసుకోకుండా పడుకొన్న భార్య ను చూసి కంగారు పడ్డాడు సూర్యం. ఆమె నుదురు తాకి చూస్తూ’’ హిమా! ఏమైంది?’’ అని అడిగాడు. అప్పటి దాకా రెప్పల మాటునే దాగిన కన్నీళ్ళు భర్త పలకరింపుతో ‘‘ ఇంక ఆగలేము’’ అన్నట్లుగా బుగ్గల పైకి జారినవి హిమాకు. మరింత కంగారు పడ్డాడు సూర్యం.’’ ఏం జరిగింది రా ?’’ అని దగ్గిర కూర్చుని లాలనగా అడిగాడు.’’ మన టైసన్ను ఇంట్లో వుంచవద్దట’’ ఏడుస్తూనే చెప్పింది హిమ.
‘‘అని ఎవరన్నారు?’’ కోపంగా అడిగాడు సూర్యం. ‘‘ఈ మధ్య అది ఎందుకో లోన్లీగా ఫీల్‌ అవుతున్నదని అనుకున్నాం కదా! ఎప్పుడూ లేనిది మనం కనిపించక పోయేసరికి బాగా అరుస్తున్నదిట. ఇవ్వాళ కొత్తగా ఏడ్చిందిట. అందుకే దానిని ఎక్కడైనా వదిలేసి రండి. లేదా ఇల్లు ఖాళీ చేయండి అని అన్నది ఇంటావిడ.’’ దుఃఖంతో గద్గద స్వరంతో చెప్పింది హిమ. ఉలిక్కి పడ్డాడు సూర్యం.’’ ఎంత త్వరపడినా తనకున్న పరిమిత వనరులతో స్వంతిల్లు సమకూర్చు కోవడానికి కనీసం ఏడాదైనా పడుతుంది. ఎప్పుడో కొన్న ప్లాట్‌ వుండడం కొంత నయం. నెల రోజుల్లో ప్రమోషన్‌ రానున్నది. అప్పుడు లోన్‌కు అప్లై చేస్తే ఇబ్బంది ఉండదనీ ఇన్నాళ్ళు అనుకొన్నాడు. కానీ ఇప్పుడు పరిస్థితి చూస్తే, వెంటనే లోన్‌కు అప్లై చేయక తప్పేట్లు లేదు. హిమకి, పిల్లలకూ, నాకూ దగ్గిరగా, అన్ని వసతులతో కూడి, అనుకూలంగా వున్నది ఈ ఇల్లు. ఇప్పటికిప్పుడు మళ్ళీ ఇలాంటి ఇల్లు దొరకడం కష్టం. పైగా బోలెడంత ఖర్చు. ఏం చేయాలి రా దేవుడా!’’ అని పరిపరి విధాల ఆలోచిస్తూ నిరుత్తరుడై కూర్చున్నాడు.’’ ఏమీ మాట్లాడరు ఏంటండీ?’’ కొంచెం విసుగు ధ్వనించింది హిమ గొంతులో. ఆమె లేచిన అలికిడి విని, చదువుకొనే పుస్తకాలను ప్రక్కన పెట్టి, వినీత వచ్చింది అక్కడికి.’’ మమ్మీ, నువ్వు పడుకొన్నావని నేను కుక్కర్‌లో అన్నం వండేసాను. ప్రొద్దుట చేసిన చారు, చట్నీలు ఉన్నాయిగా? నువ్వు ఆమ్లెట్లు వేస్తే డిన్నర్‌ చేద్దాం’’ అన్నది తల్లితో. కూతురి సహకారానికి కృతజ్ఞత గా చూస్తూ ‘‘ అలాగే అమ్మా’’ అన్నది హీమ.
సూర్యం వినీతను దగ్గిరకు తీసుకొని, నుదుటిపై న ముద్దాడుతూ ‘‘నా బంగారు తల్లి’’ అన్నాడు మురిపెంగా.’’ మీ ముద్దులూ, మురిపాలు సరే. ముందు ఇప్పటి సమస్య కు పరిష్కారం ఏమిటో చెప్పండి’’ అన్నది హీమా. అప్పుడే అటుగా వచ్చిన విశాల్‌ ‘‘ ఏమైంది మమ్మీ?’’ అని అడిగాడు. టీనేజీ లోకి వచ్చిన కొడుకుతో, 6వ తరగతి చదువుతున్న కూతురితోనూ విషయం అంతా చెప్పింది హిమ. విషయం తెలిసిన పిల్లలు ఇద్దరూ చాలా బాధ పడ్డారు.
‘‘అవసరం లేదు మమ్మీ. మరో ఇంటికి వెళ్ళి పోదాం. ఈ బోడి ఇల్లు ఒక్కటే వుందా ఎంటి? టైసన్‌ను మాత్రం ఎక్కడికీ పంపించవద్దు.’’ అన్నారు ఇద్దరూ.’’ ఇలా అన్ని వసతులతో, అన్నిటికీ అందుబాటులో వుండే ఇల్లు మళ్ళీ దొరుకుతుందా?’’ దిగులుగా అన్నడు సూర్యం. ఇంటిల్లి పాదికీ తమ ఇంట్లో ఒక మెంబర్‌లా వుండే’’ టైసన్‌ను వదులుకోవడం సుతరామూ ఇష్టం లేదు. ‘‘డాడీ, మీకిద్దరికి వెహికిల్స్‌ వున్నాయి. మాకు సైకిళ్ళున్నాయి. ఎంత దూరమైనా సరే, మరో ఇల్లు చూడండి. అంతే కానీ మన టైసన్‌ను బయటికి పంపడానికి ఒప్పుకోమంతే’’ దృఢంగా అన్నాడు విశాల్‌.
‘‘అవును డాడీ. రేపు సెలవు పెట్టీ, ఆ పనిలో ఉండండి. అవునూ, ఇంతకీ మనకు స్వంత ఇల్లు ఎప్పుడు కట్టిస్తారు?’’ దబాయిస్తున్నట్లే అడిగింది వినీత. సూర్యంకు కూతురంటే పంచ ప్రాణాలు. తనేదడిగినా కాదనడు. ‘‘కొంచెం, ఎట్‌ లీస్ట్‌ టెన్‌ ఆర్‌ ట్వెల్వ్‌ మంత్స్‌ పడుతుంది రా. అంత వరకూ ఇక్కడే వుందాం తల్లీ’’ బ్రతిమాలుతున్నట్లుగా అంటూ కూతురి చుబుకం పట్టుకొన్నాడు.’’ టైసన్‌ను మనతో వుండనిస్తే, అలాగే ఉందాం’’ అన్నది వినీత.’’ ఎస్‌ డాడీ. టైసన్‌ మనదగ్గిరే వుండాలి’’ అన్నాడు విశాల్‌. ‘‘ఇంటావిడ ఊరుకోవడం లేదే!’’ దిగులుగా అన్నది హిమ. ‘‘ఇంకా రెండు రోజుల టైమ్‌ వుందిగా! ఆలోచిద్దాం. ముందు భోంచేద్దాం పద.’’ అన్నాడు సూర్యం. ‘‘టైసన్‌ను ఇజ్‌ అవర్‌ ఫ్యామిలీ మెంబర్‌. డోంట్‌ ఫర్గెట్‌ ఇట్‌’’ అన్నాడు విశాల్‌. ‘‘ఎస్‌ డాడీ’’ అంటూ డైనింగ్‌ టేబుల్‌ వైపు కదిలింది వినీత. ‘‘ఎలా?’’
అన్నట్లుగా దంపతులిద్దరూ ఒకరి ముఖాలు ఒకరు చూసుకున్నారు. వీళ్ళు ఇంత తర్జన భర్జన పడుతూ వుంటే, అప్పటికే వినీత పెట్టిన ఫుడ్‌ తినేసిన టైసన్‌ హాయిగా గుర్రు పెడుతూ నిద్ర పోతున్నది. దానికి వయసు వచ్చింది. అందుకే అది అనీజీగా ఫీల్‌ అవుతూ ఉంది. ఆ విషయం ఎవరికీ అర్థం కావడం లేదు. ఎవరి ఆలోచనలో వాల్లుండి మౌనంగానే భోజనాలు చేసారు.
… … …
తెలతెల వారుతుండగా తలుపులు ఎవరో దబడబా కొడుతున్న శబ్ధం వినిపించి హిమ, సూర్యంలు కంగారుగా హాల్‌లోకి వచ్చారు. అప్పటికే విశాల్‌ తలుపు తీసాడు. గుమ్మం ముందు ఆడా మగా కలిసి ఓ పది మంది వరకూ జనాలు వున్నారు. కొందరి చేతుల్లో పెద్ద పెద్ద కర్రలు కూడా వున్నాయి.’’ ఎవరు మీరంతా? ఏం కావాలి? ఎందుకు వచ్చారు? ‘‘ధైర్యం కూడదీసుకుని అడిగాడు సూర్యం. ‘‘ఎందుకా? ఈ వేళ ఆ దరిద్రపు కుక్కను చావ గొట్టెందుకే వచ్చాం. ఏం, రాత్రంతా హాయిగా పడుకున్నారా? నాలుగు ఇళ్ళ వెనకాల నుండి శోకాలు వినబడలేదా?’’ కోపంగా అడిగాడు ఒకడు. ‘‘ఏం జరిగింది?’’ కంగారుగా అడిగింది హిమ. ‘‘ఆ కామాక్షమ్మ మొగుడు అర్ధరాత్రి హరీమన్నాడు. అంతా మీ దరిద్రపు కుక్కతోనే. ఏదీ అది? ఎక్కడుంది? దానిని ఈ వేళ వదిలేదే లేదు.’’ అని మరొకడు హుంకరించాడు. సదరు కామాక్షమ్మ మొగుడు 70 ఏళ్ళ వాడు. దీర్ఘ రోగి. రెండు సార్లు బైపాస్‌ సర్జరీ చేయించుకొని, మంచంలో వుంటున్నాడు. ఇవన్నీ సూర్యం, హిమాలకు తెలుసు. అన్యాయంగా తమ టైసన్‌పై నిందమోపుతున్న ఆ జనాలకు ఏం చెప్పాలో అర్థం కాలేదు వారికి.’’ అప్పటికీ మేము చెపుతూనే వున్నాం. కుక్క ఏడిస్తే అరిష్టం. ఎవరికో ఒకరికి మూడుతుంది అని ముందే చెప్పాం. అనుకున్నంతా అయ్యింది’’ అని చేతులు తిప్పుతూ తనవంతు ఆజ్యం చిలికింది కాంతమ్మ. ‘‘అదింకా ఇక్కడే వుంటే ఎంత మందిమి పోతామో! తీసుకొని రండి దానిని.’’ అని ఒకడు రంకె వేసాడు. కొత్త వాళ్ళను చూసి బాల్కనీలో నుండి గట్టిగా అరుస్తున్నది టైసన్‌. విశాల్‌, వినీతా ఇద్దరూ దానిని పొదవి పట్టుకొని భయంగా చూస్తున్నారు.
‘‘చూడండి బాబూ. అతనికి ఇదివరకే రెండు సార్లు గుండె పోటు వచ్చి, బైపాస్‌ సర్జరీలు అయినవి. ఇతర జబ్బులతో మంచంలోనే వున్నాడు. అలాంటి అతనికి మా డాగ్‌ వల్లే చావు వచ్చిందనడం ఎంత వరకు న్యాయం చెప్పండి అన్నాడు సూర్యం.’’ అదంతా మాకు తెల్వదు. ముందు దానిని బయటికి పంపించండి. లేదా మీరే వెళ్ళండి’’ అని తీర్పు చెప్పాడు ఒకడు.’’ అవును. నిన్ననే ఆ మాట చెప్పాం’’ అని కనకమ్మ అన్నది. ‘‘ఉన్నఫళంగా ఇల్లు ఖాళీ చేయడం కుదరదు. అయినా మూడు నెలల ముందు చెప్పాలనే రూల్‌ వుంది. మాకు అనుకూలంగా ఇల్లు దొరికితే అలాగే వెళ్తాం’’ అని గట్టిగానే చెప్పింది హిమ.’’ అయితే ఆ కుక్కని బయటికి వెళ్లగొట్టండి.’’ ఖచ్చితంగా, మూకుమ్మడిగా అరిచారు అందరూ. అదిరిపడ్డారు సూర్యం కుటుంబసభ్యులు అంతా. కొద్దిసేపు టైసన్‌ అరుపులు తప్ప మరేమీ వినిపించలేదు. ఒక సారి పిల్లల వైపు చూసాడు సూర్యం. మూగ అభ్యర్థన, నిస్సహాయత, భయం కనిపించాయి వారి కళ్లలో. హిమజ కళ్ళు వర్షిస్తున్నాయి. ఒక నిశ్చయానికి వచ్చినట్లుగా తల పంకించి ‘‘ఆల్‌ రైట్‌. నిజానికి మా టైసన్‌ తప్పేమీ లేక పోయినా, మీరంతా పట్టు పడుతున్నారు కాబట్టి, దానిని దూరంగా వదిలేస్తాను’’ అని జీర బోయిన గొంతుతో అన్నాడు సూర్యం.’’ రేపీ పాటికి అది కనబడితే దానిని చంపడం ఖాయం. గుర్తు పెట్టుకోండి’’ అని హెచ్చరించి, గందరగోళంగా అరుస్తూ, కోరగా చూస్తూ వెళ్ళి పోయారు అందరూ. తల పట్టుకొని కూర్చున్నారు భార్యా భర్తలు.’’ మమ్మీ, కొన్నాళ్ళు దీనిని పిన్నీ వాళ్ళింటికి పంపుదామా?’’ అన్నది వినీత. బ్రిలియంట్‌ ఐడియా’’ అన్నాడు విశాల్‌. పోయిన ప్రాణం తిరిగి వచ్చినట్లు అనిపించింది సూర్యం, హిమాలకు. ‘‘నిజమేనండీ. అక్కడైతే ఇంకా కొన్ని డాగ్స్‌ ఉన్నాయిగా! అక్కడే సేఫ్‌గా వుంటుంది. మనం తొందరగా ఇల్లు కట్టు కొందామండి. నేను కూడా లోన్‌కు అప్లై చేస్తాను.’’ అన్నది హిమ. చటుక్కున భార్య కళ్ళలోకి ఆశ్చర్యంగా చూసాడు సూర్యం. గతంలో ఒకసారి అదే అడిగితే ‘‘అవి నా కూతురి కోసం జమ చేస్తున్న డబ్బులు. అందులో నుండి ఒక్క రూపాయి కూడా తీయను.’’ అని నిక్కచ్చిగా చెప్పింది. మరిప్పుడు తనే ఆ మాట అంటున్నదంటే టైసన్‌పై ఆమెకు గల అభిమానం ఎంతో తెలుస్తుంది అనుకొన్నాడు సూర్యం. అయినా సందేహంగా చూస్తూ ‘‘నిజమా?’’ అన్నాడు. ‘‘అవునండీ. రేపే అప్లై చేస్తాను. మీరూ చేయండి. వారం పదిరోజుల్లో చెక్స్‌ వస్తాయి. బ్యాంక్‌లో కొంత వుందిగా? ఎలాగైనా మనం వీలయినంత త్వరగా ఇల్లు కట్టుకోవాలి. అప్పుడు ఏ వెధవా మన టైసన్ని గురించి మనలను నిల దీయడు.’’ అన్నది హిమ. తల్లిదండ్రుల సంభాషణ విన్న పిల్లలు ఇద్దరూ అప్పటివరకూ పడిన ఆందోళన మరిచి పోయారు. ఫోన్‌ చేసి ఆఫీస్‌కు లీవ్‌ పెట్టాడు సూర్యం. భారమైన గుండెలతో భార్యా పిల్లలు టైసన్‌కు వీడ్కోలు చెప్పగా, తనకూ బాధగానే వున్నా, తప్పని సరై కారులో దానిని తీసుకొని మరదలి ఊరికి బయలు దేరాడు అతడు. ఎంత స్పీడ్‌గా వెళ్ళినా నాలుగు గంటల ప్రయాణం అది. ముందుగానే హిమ ఫోన్‌ చేసి చెప్పడంతో, ఆమె చెల్లీ, మరిదీ సూర్యాన్ని సాదరంగా ఆహ్వానించారు. టైసన్‌ పుట్టింది అక్కడే అయినా కాస్సేపు కొత్తగా చూసింది. మిగిలిన డాగ్స్‌తో కలవడానికి దానికి కొంత సమయం పట్టింది. అది అక్కడ అడ్జస్ట్‌ అవుతుందనే నమ్మకం కలిగాక, సాయంకాలం తిరిగి ప్రయాణం అయ్యాడు సూర్యం. సన్నగా కళ్లలో నీటి పొర ఏర్పడిరది అతనికి. మనుషులకన్నా ఎంతో ప్రేమాభిమానాలు చూపుతాయి పెంపుడు జంతువులు. బంధం ఏర్పడితే, బాధ ఇలాగే వుంటుంది అనుకొన్నాడు.
… … …
తరచుగా వెళుతూ, వీడియో ఫోన్‌ల ద్వారా టైసన్‌ గురించిన సమాచారాలు తెలుసుకొంటూ సూర్యం కుటుంబం సంతృప్తిగానే వున్నారు. అనుకున్నట్లుగానే స్వంత ఇంటి కల నెరవేర్చుకునేందుకు తగిన ఏర్పాట్లు చేసుకున్నారు. శర వేగంగా ఇంటి నిర్మాణం పూర్తిగా వచ్చింది. ‘‘మన టైసన్‌ ఇంక మనతోనే వుంటుంది’’ అని సంబర పడిపోతున్నారు అందరూ. గృహ ప్రవేశం ఇంకో రెండు రోజులు ఉందనగా హిమకు చెల్లి నుండి వచ్చిన ఫోన్‌ కాల్‌ షాక్‌కి గురి చేసింది. టైసన్‌ కనబడడం లేదు అని విని అందరూ దిగ్భ్రాంతికి గురయ్యారు. ‘‘రెండు రోజుల నుండీ దానిని వెతకడానికి ఊరంతా తిరుగుతూ వున్నామనీ, అది ఎలా తప్పించుకున్నదో అర్థం కావడం లేదు అనీ హిమ చెల్లి చాలా నొచ్చుకొంటూ చెప్పింది. ఈ వార్త విని వినీత వెక్కి వెక్కి ఏడిచింది. విశాల్‌కూ కన్నీళ్ళు వచ్చాయి. సూర్య మనసంతా భారంగా మారింది. ఇక హిమ కూ దుఃఖం ఆగడం లేదు. ‘‘ మనం వేరే ఇంటికి వెళ్లాల్సిందండి. దానిని మనతోనే వుంచు కొంటే బావుండును.’’ అన్నది కన్నీళ్ళతోనే. ‘‘నిజమేనేమో! పొరపాటు చేసామని నాక్కూడా అనిపిస్తుంది. అయినా అది ఎక్కడికి వెళ్ళి వుంటుందో! పేపర్‌ ప్రకటన ఇద్దాం. రేపు వెళ్ళి మరోసారి ఆ ఊరిలో వెతుకుతాను. నువ్వు కంగారు పడకు’’ అన్నాడు సూర్యం ఓదార్పుగా. అతను ఇచ్చిన పేపర్‌ ప్రకటనకు ఏ విధమైన రెస్పాన్స్‌ రాలేదు. అతనూ, తోడల్లుడు కలిసి ఊరంతా జల్లెడ వేసి చూసినా టైసన్‌ జాడ కనిపించలేదు. నిరాశగా వెనుదిరిగారు. ముందుగా పెట్టిన ముహూర్తం మార్చకూడదు అని యాంత్రికంగా గృహప్రవేశం చేసారు సూర్యం దంపతులు. తెచ్చి పెట్టుకొన్న ఉత్సాహం తప్ప ఎవరూ మనస్ఫూర్తిగా ఆనందించ లేకపోయారు. విషయం ముందే తెలిసిన బంధు మిత్రులు కూడా వీరిని తప్పు పట్టలేదు.’’ ఇంట్లో మనిషి లాగా వుండేది తప్పిపోతే ఎవరికైనా బాధే కదా!’’ అని సానుభూతి తెలిపారు.’’ మనిషి పోయినా అంతే. ఏం చేయగలం? బాధ సహజమే. కానీ మరిచి పోవాలి. తప్పదు. అలా లేకపోతే బ్రతుకలేం’’ అని ఓదార్చారు. ఎవరు ఎన్ని చెప్పినా ఆ నలుగురి మనసుల్లో టైసన్‌ జ్ఞాపకాలు ముళ్లై గుచ్చుతునే వున్నాయి. రోజులు గడుస్తున్నాయి. కాలం ఆగదుగా?
చూస్తుండగానే సంవత్సరం గడిచింది. హిమజకు 50 మైళ్ళ దూరంలో ఉన్న మరో పాఠశాలకు బదిలీ అయింది. ఇంకా హైస్కూల్‌ చదువులే గాబట్టి పిల్లలను తన బడిలోనే చేర్పించింది.
తప్పని సరై ఇల్లు అద్దెకు ఇచ్చి, ఆ ఊరిలోనే ఇల్లు అద్దెకు తీసుకుని వుండడం మొదలుపెట్టారు. సూర్యంకు ఎక్కడైనా ఇబ్బంది లేదు. అవసరాన్ని బట్టి బండి గానీ, కారు గానీ వాడుతూ తన విధులు నిర్వర్తించే వాడు. HM పిల్లల మనే అహం లేకుండా పిల్లలు ఇద్దరూ అందరితో కలిసి పోయారు. హిమజా మంచి ఉపాధ్యాయినిగా, అధికారిణిగా గుర్తింపు పొందింది. ఒక రోజు స్టాఫ్‌లో ఒకరైన పద్మావతి తన కూతురి తొలి పుట్టిన రోజు సందర్భంగా అందరినీ ఆహ్వానించింది. తప్పదనుకొని అందరితో పాటు హిమజ కూడా బయలు దేరింది. ఇంటి ముందు షామియానా వేసారు. బంధు మిత్రులు చాలా మంది కుర్చీల్లో కూర్చుని వున్నారు. హిమజను సాదరంగా ఆహ్వానించి, లోనికి తీసుకొని వెళ్ళింది పద్మావతి. పాపను ముద్దాడి, తను తెచ్చిన గిఫ్ట్‌ పాకెట్‌ను పాప చేతిలో పెట్టింది హిమజ. ఇంతలో ఇంటి వెనుక నుండి కుక్కు గొంతు చించుకొని అరవసాగింది. ఆ అరుపు విని ఉలికి పడిరది హిమ.’’ అరే, ఇది మా టైసన్‌ గొంతులాగే వుంది. అదిక్కడ వుందా?’’ ఆశ్చర్యంగా అడిగింది ఆమె.’’ టైసనా? అది మా టైగర్‌ ఆండీ’’ అన్నది పద్మావతి. ‘‘కాదు. అది ఖచ్చితంగా మా టైసనే.’’ అని సంబరంగా హిమజ అంటుండగానే, గొలుసు తెంపుకుని మరీ పరుగెత్తుకొని వచ్చి ఆమె పైకి ఎగ బాకింది అది.
ఆశ్చర్య, ఆనందాలతో నోట మాట రాలేదు హిమజకు. కళ్ళలో నీళ్ళు తిరిగాయి. ఆప్యాయంగా దాని తల, వీపు నిమురుతూ’’ ఇది నా చేతిలో పెరిగిన టైసన్‌ పద్మావతీ. మీ టైగర్‌ ఎలా అయింది?’’ అన్నది. పద్మావతి ఆశ్చర్యపోతూ’’ ఏడాది క్రితం దానంతట అదే వచ్చింది మేడం. మెడలోని బెల్ట్‌, దీని తీరు చూసి పెంపుడు కుక్కగా తెలుసుకొని, మా ఇంట్లో వున్న స్నూఫికి తోడుగా వుంచేసుకొన్నాం. టైగర్‌ అని పేరు పెట్టాం. కానీ దానిని అలా పిలిస్తే ఎప్పటికో గానీ రెస్పాండ్‌ అవదు. అయితే ఇది మీదేనా?’’ అన్నది.’’ అవునమ్మా. సరిగ్గా ఏడాది క్రితమే ఇది తప్పి పోయింది. చాలా వెతికాం. పేపర్‌ ప్రకటన కూడా ఇచ్చాం. ఇంత దూరం ఎలా వచ్చిందో? ఏరా టైసన్‌, మమ్మల్ని వదిలి ఎలా వున్నావు ఇన్నాళ్ళు?’’ అని టైసన్‌ను పలుకరించిన హిమకు జవాబుగా అది ఆమెను రెండు కాళ్ళతో చుట్టేస్తూ, కుయ్‌ కుయ్‌మని గారాలు పోయింది. అందరూ ఆశ్చర్యంగా చూడసాగారు.’’ చాలా సంతోషంగా ఉంది మేడం. ఇదొక మిరాకిలే. ఎన్నాళ్ళ క్రితమో తప్పిపోయిన మీ టైసన్‌ మీకు మళ్ళీ దొరకడం అద్భుతం.’’ అన్నది పద్మావతి. ‘‘అవును. ఈ బంధం ఏ నాటి బంధమో! మీకు చాలా చాలా థాంక్స్‌ చెప్పాలమ్మ. ఇంత కాలం మా టైసన్‌ను కాపాడారు.’’ అన్నది హిమజ. అయ్యో, ఎంత మాట మేడం! మాకు కూడా స్నుఫీ వుందిగా? దానికి జతగా వుంటుంది, ఇబ్బంది లేదులే అని చేరదీసాం. ఎప్పుడూ దిగులుగానే వుండేది ఇందుకే అన్నమాట. ఇలాగ మీరు రావాలనీ, దానిని కలవాలనీ ఆ దేవుడు ముందే రాసి పెట్టివుంటాడు. అందుకే ఇలా జరిగింది’’ అన్నది పద్మావతి. త్వరగా భోంచేసి, టైసన్‌ను తన స్కూటీ పైన ఎక్కించుకొని ఇంటి దారి పట్టింది హిమజ. టైసన్‌ను చూసిన సూర్యం, విశాల్‌, వినీతలు ఎంత సంతోషించారో మాటల్లో చెప్పలేం. పండుగ వాతావరణం నెలకొన్నది వారింట్లో.