Category Archives: కధానికలు

ఉదయం 5.30 గంటలకు మమత కాఫీ కలుపుతుండగా కాలింగ్‌ బెల్‌ మ్రోగింది. ఇంత ఉదయాన్నే ఎవరబ్బా అనుకుంటూ తలుపు దగ్గరికి వెళ్ళి ఎవరూ అని పిలిచింది. మమ్మూ… నేను జ్యోతిని, డోర్‌ ఓపెన్‌ చెయ్యి అంది జ్యోతి. అప్పుడు కానీ జ్యోతికి తట్టలేదు,

‘‘నిశ్శబ్దం, నిశ్శబ్దంగా ఉండండి జడ్జిగారు వస్తున్నారు’’ తలమీద ఎర్రటోపీ, చేతిలో దండంతో వచ్చిన బంట్రోతు అరిచాడు. జడ్జిగారు వేంచేశారు. కోర్టులో అందరూ లేచి నిలబడ్డారు. ఒళ్ళో పిల్ల నిద్రపోయింది. గోదావరి వెంటనే

శిన్న వయసుల బొమ్మరిల్లు గట్టి ఆడుతుండంగనే లగ్గం జేషిర్రు శిన్న శిన్న సంబురాలు గోల్పోతున్న అని తెలిసి కూడా మౌనంగా బుగులు మోషిన… ఆటలాడే వయసులనే బిడ్డలను మోషిన… తాగిన మొగుడు కొట్టిన బాధలు మోషిన… కాపాడుకుంటా అనే మాట మర్షిపోయి నమ్మకాన్ని మట్టు వెట్టిన నరకం మోషిన…

పుష్ప హడావుడిగా నడుస్తోంది. ఆలస్యం అయిపోయింది. అమ్మగారేమంటారో! నిన్న తొందరగా రమ్మని మరీ మరీ చెప్పింది. మాయదారి బస్సు దొరకలేదు. అక్కడికీ ఆరింటికి లేచి ఇంట్లోవాళ్ళకి వండిపెట్టి బయలుదేరింది. గంట ప్రయాణం చేస్తేగానీ ఈ మూలకి రాలేదు. ఆఫీసర్ల ఇళ్ళన్నీ ఇటున్నాయి. తనేమో ఆ వైపుంది. ఇల్లు సమీపించే కొద్దీ ఆందోళన ఎక్కువైపోయింది పుష్పకి.

విషయం తెలియడంతోనే రేణుక దగ్గర ఉన్నపళంగా వాలింది సృజన. ఇంట్లో చాలామంది ఉంటారని… తనతో మనసు విప్పి మాట్లాడటం కుదరదని ఊహించింది. కానీ తన ఊహ తలకిందులైంది. ఆమె, వాళ్ళబ్బాయి చైతన్య, కూతురు అభిజ్ఞ తప్ప మరో ప్రాణి కన్పించలేదు. తను ఇంట్లో కాలు పెట్టిందో లేదో మీదపడి ఒకటే ఏడుపు. ఊహించని చావు.

వారం రోజుల్లో పరీక్షలు మొదలవుతున్నాయి. చాలా కష్టపడవలసిన సమయం. కానీ, పుస్తకం ముందు వేసుకుంటే ఆలోచనలే పుటల్లా మారుతూ చదువును మింగేస్తున్నాయి. ఆ సంఘటనే జరగకుండా ఉంటే హాయిగా హాస్టల్‌లో ప్రశాంతంగా చదువు సాగేది. ఫైనలియర్‌ పరీక్షల్లో ప్రతిభ చూపిన వారికి పై చదువులకు ఆర్థిక సాయం అందిస్తామన్న కల సాకారం

‘‘ఒసేయ్‌ పనికిమాలిన దానా! మన ఇంటా వంటా లేవు ఇలాంటి బుద్ధులు నీకు ఎక్కడినుంచి వచ్చాయే? ఇదంతా నా ఖర్మ. నువ్విలా చేస్తావని తెలిస్తే ఎప్పుడో నీ గొంతు నులిమి చంపేసేదాన్ని. ఇంకోసారి ఆ మాట ఎత్తావంటే చంపేస్తా’’ అని అరుస్తోంది సావిత్రమ్మ.

‘‘మొండిగా వాదిస్తున్నావు అమ్మా’’ కోపంగా అన్నాడు పార్వతమ్మతో పెద్దకొడుకు రామారావు. ‘‘అమ్మ మొండితనం ఇప్పటిది కాదు. నాన్న ఎలా వేగాడో అనిపిస్తుంది…’’ అమ్మ మీద కోపం ఇంకొంచెం ముందుకు పోయింది రెండో కొడుకు సూర్యం మాటల్లో.

చెంగలువలు విరిసే నీటి మడుగుల కావల, పడుచుపిల్ల పరికిణీలా వెదురు పొదలున్నాయి. వాటిని దాటుకొని పోతే, ఆడపిల్ల వంకీల జుట్టులా చిన్న గుట్టలున్నాయి. వాటిని ఎక్కి దిగితే నుదుటిమీద బొట్టులా ఒద్దికైన పల్లెటూరుంది. అది సంజమ్మ ఊరు.

కాదేదీ కథకనర్హం కథలు కాకి కాకి కడవల కాకి కడవను తెచ్చి గంగలో ముంచి గంగ నాకు నీళ్ళు ఇచ్చె నీళ్ళను తెచ్చి ఆవుకు ఇస్తే

బస్తీలోని ఆ మురికివాడను ఒక విరోధాబాస ఆక్రమించింది. మొదటిది దారి చెప్పులు తొడుక్కొని నడిచెల్లిన తమ వాళ్ళలో కొందరిని కరోనా పురుగు కరిచిందని… రెండోది క్లిష్ట సమయంలో ప్రతికూలతపై గెలుపు జెండా ఎగరేసిన మహిళా స్ఫూర్తిని ప్రపంచానికి తెలియజేయాలని కేంద్ర ప్రభుత్వం ఆహ్వానం.. మహిళలంతా అదే చెట్లకింద సమావేశమై ఉండగా… అందరి కళ్ళల్లో ఒక విచారం, … Continue reading →

”ప్రతిసారీ ఏదో ఒక వంక చెప్పి సంబంధాలు చెడగొడ్తున్నావు. ఇలా అయితే ఎలా కమలినీ? నీకిక పెళ్ళయ్యేదెప్పుడూ? ఇప్పటికే ముప్ఫయిమూడేళ్ళొచ్చినయ్‌. ఇక జీవితాంతం ఇలాగే

  నేను బడి నుండి ఇంటికి చేరుకొని చాయ్‌ తాగి మా ఊరి చివరన ఉన్న మా అడ్డాకు పోదామని బయలుదేరిన. చెప్పులు తొడుక్కుంటుంటే మా అమ్మ ‘ఎక్కడికిరా శంకరీ… గా ఉరేనియం అడ్డాకాడికేనా… ఏ రాత్రికొస్తవో… వాన కుమ్మరిచ్చేటట్టుంది జర జల్దిరా బిడ్డా’ అని ఇంటెనుక

  దేవుడు- ‘ఏంటీ మనిషి! తానే గొప్పనుకుంటాడు. నన్ను కనీసం తలవనైనా తలవడు! చిత్రం!’ మనిషి-

  పొద్దున అలారం మోతతో మెలకువ వచ్చింది. ఒళ్ళంతా బరువుగా, నొప్పులుగా ఉంది. అస్సలు లేవబుద్ధి కాలేదు. అయినా తప్పదు. లేవటానికి కాస్త బద్దకిస్తే మొత్తం పని ఆలస్యమై హడావిడి అయిపోతుంది. బలవంతంగా లేచి బాత్రూమ్‌లోకి

”ఏయ్‌ కదలకు.. క్లిక్‌”… సాగర్‌ ”వావ్‌ మా…సూపర్‌ సారీ”… నా ఎనిమిదేళ్ళ పాప.