Category Archives: నివాళి

పదేళ్ల అత్యంత క్రూరమైన అండా సెల్‌ నిర్బంధం నుండి నిర్దోషిగా 2024 మార్చి 5న విడుదలైన జిఎన్‌.సాయిబాబా ఏడు నెలలకే అక్టోబర్‌ 12న నిమ్స్‌ హాస్పిటల్‌లో తుది శ్వాస వదిలాడు. పదేళ్ల విలువైన జీవితాన్ని అపహరించి, శరీరం లోలోపలి నుండి విధ్వంసం కావటానికి కారణమై ప్రభుత్వం, న్యాయవ్యవస్థ సాయిబాబాను హత్య చేశాయి.

ఉద్యమమే ఊపిరిగా బతికిన సాయిబాబా ఇక లేరు. ఈ సందర్భంగా ఫైజ్‌ అహ్మద్‌ ఫైజ్‌ కవిత్వానికి ఆయన చేసిన అనువాదాలకు అఫ్సర్‌ రాసిన ముందు మాటలోని కొంత భాగాన్ని మీకు అందిస్తున్నాం.

ప్రియ మిత్రమా, మనం కలిసి జీవించడానికి ఈ మార్చి 2కి 30 ఏళ్లు పూర్తయ్యాయి. నీకు గుర్తుందో లేదో కానీ నీవు అదే రోజు ఫోన్‌ చేసి మాతో మాట్లాడేవు. గుర్తు చేసే సందర్భంలో నేను లేను, గుర్తించే స్థితిలో నువ్వు లేవు. రాజ్యం కర్కశత్వానికి అంతమంటూ లేదు.

From the River to the Sea. Palestine is Free’’ అనే నినాదాన్ని గొంతెత్తి పలికినా, సోషల్‌ మీడియాలో ఆ నినాదాలకు మద్దతుగా like, comment, share ఏది చేసినా జర్మనీ ప్రభుత్వం అక్కడి పౌరులకు సిటిజన్‌ షిప్‌ రద్దు చేస్తుందనేది వార్త’. నేను ఈ వార్తను సాయితో చెప్పగానే నాకు ఇంకో విషయం … Continue reading →

నేరం, న్యాయం, శిక్ష అన్నీ, హింసే పునాదిగా నడిచే రాజ్యం చేతుల్లో ఆయుధాలైనప్పుడు, సమాజపు అట్టడుగు మనుషుల గొంతుకయ్యే మానవతా వాదులందరూ నిర్బంధించబడుతారు, హత్యలు చేయబడతారు. ఈ హత్యలన్నీ ‘‘రాజ్యాంగబద్ధంగానే’’ జరుగుతూ ఉంటాయి. చీమూ, నెత్తురు లేని మనుషులు మౌనంగా వీటికి అంగీకారం తెలుపుతుంటారు.

మన ప్రియతమ సహచరుడు, అనేక ప్రజాసమూహాల నాయకుడు, భారత పీడిత ప్రజా ఉద్యమాల మిత్రుడు, కవి, విప్లవ మేధావి, అధ్యాపకుడు, ఆదివాసుల హక్కుల పరిరక్షణ కోసం అపారమైన కృషి చేసి, రాజ్య కక్షకూ తప్పుడు కేసులో నిర్బంధానికీ, తద్వారా అనారోగ్యానికీ గురై, శరీరం శిథిలమైపోయి 2024 అక్టోబర్‌ 12, శనివారం హైదరాబాదు నిమ్స్‌ ఆస్పత్రిలో కన్నుమూసిన … Continue reading →

లింగ వివక్షకు వ్యతిరేకంగా విద్యార్థి దశ నుంచే ఉద్యమించి, సామాజిక, సాంస్కృతికోద్యమాల్లో చురుకైన పాత్ర పోషించిన జ్యోత్స్న భౌతికంగా మనకు దూరమయ్యారు. రాజస్థాన్‌ లో జరిగిన రోడ్‌ ప్రమాధంలో తను మృత్యువాత పడిరదనే నిజాన్ని జీర్ణించుకోవడం కష్టంగా ఉంది.

అతడు మార్చూరీలో లేడు అనాటమీ క్లాసులో తన దేహాన్ని విప్పి చూపిస్తూ పాఠం చెబుతూ వుంటాడు

డి.సుజాతాదేవి పేరు వింటే సాహిత్య రంగంలో కొందరు ‘ఆమె బాల సాహిత్య రచయిత్రి’ అంటారు. మరికొందరు ‘గేయం రాస్తుంది’ అంటారు. తమ రచనలు తప్ప ఇతరుల రచనలు చదివే అలవాటు లేని వాళ్ళు ‘ఎవరామె? ఏమిటి రాసింది? ఎప్పుడూ పేరు విన్నట్లు లేదే?’ అని బోలెడు ఆశ్చర్యంతో చూసినా ఆశ్చర్యపోనక్కర్లేదు.

మా అమ్మ కాశీ అన్నపూర్ణ, పరకాల కాళికాంబ గార్లు మంచి స్నేహితులు. మా అమ్మకి నాకంటే ఎక్కువమంది స్నేహితులుండేవారు. 1960 ప్రాంతాల్లో మా నాన్న కొబ్బరికాయల వ్యాపారం చేసేవాడు. అందుకోసం నర్సాపురంలో మకాం పెట్టాడు.

ప్రసిద్ధ రచయిత, సాహిత్య విమర్శకులు కేతు విశ్వనాథ రెడ్డి భౌతికంగా మననుంచి దూరమయ్యారు. ఒక ఆకు రాలినట్టు తన స్థానానికి సంబంధించిన స్పష్టమైన గుర్తును వదిలిపెడుతూ చప్పుడు చేయకుండా ప్రశాంతంగా వెళ్ళిపోయాడు. ఎన్నో చిగురుటాకులకు మార్గదర్శకంగా నిలిచినవాడు, ఒక సంక్లిష్టమైన ప్రాంతీయతను సాహిత్యం

నుదుటిన పెద్ద బొట్టు, ప్రశాంతమైన చూపు, హాjైున నవ్వుతో కూడిన గాంభీర్యం ఆమె సొంతం. తొలిసారి ఆమెను చూసినప్పుడు నాకయితే అక్కయ్యతో మాట్లాడినట్లే అనిపించింది. మితభాషి కాదుగానీ, అవసరమైనపుడు క్లుప్తంగా స్పష్టమైన జవాబు ఇవ్వడం

ఆయన మాట నెమ్మది. మనసు వెన్నెలంత చల్లనిది. వాక్యం వెన్నముద్దలా చాలా మృదువైనది. సరళమైనది. భావం బాణంలా చాలా పదునైనది. ప్రతిభావంతమైనది. సరాసరి మనసులోకి చొచ్చుకుపోతుంది. ఆయన కవిత్వంలో గంభీరమైన పదబంధాలు ఉండవు. మన అనుభవంలో లేని ఉపమానాలు తారసపడవు. మనసు విప్పి మాట్లాడినట్లుగానే ఉంటుంది. ఆ

‘‘మాస్టారు మనల్ని వొదిలెళ్ళిపోయార్రా…’’ అప్పల్నాయుడు ఫోన్‌ చేసినప్పుడు మాకైతే ఆశ్చర్యం కలగలేదు. రోజూనో… రోజు విడిచి రోజో మాస్టారి గురించి మాట్లాడుకుంటూనే ఉన్నాం మేమిద్దరం. 97 ఏళ్ళ పసివాణ్ణి చాలా బాగా చూసుకున్నారు కోడలు ఇందిర, కొడుకులు సుబ్బారావు, ప్రసాదు. మాస్టారు అదృష్టవంతులు, విసుక్కోకుండా పితృసేవ చేసే

‘మరణం అన్నది జీవితంలో ఒక భాగమని నమ్మడానికి సాధన చేయాలి కదా’ అంటారు మిత్రులు. కొన్ని మరణాలు ఎంతకీ మింగుడుపడవు. కొన్ని కఠినమైన వాస్తవాలు ఎంతకీ అంగీకరించడం సాధ్యపడదు. శక్తుల్ని కూడదీసుకోవడానికి చాలా సమయమే పడుతుంది.

పన్నెండో ఏట శివరాజు వేంకట సుబ్బారావు (బుచ్చిబాబు) చిటికెనవేలు పట్టుకొని సంసార బంధంలోకి వచ్చిన సుబ్బలక్ష్మిగారు… కథకుడు, చిత్రకారుడు అయిన బుచ్చిబాబు భార్యగా మాత్రమే ఒదిగిపోలేదు. బుచ్చిబాబు గారి స్ఫూర్తితోనే కలం, కుంచె చేతిలోకి తీసుకొని ఒక చేత కథలల్లటం మొదలుపెట్టి ‘కావ్య సుందరి కథ, ఒడ్డుకు చేరిన కెరటం, మనోవ్యాధికి మందుంది, మగతజీవి చివరి … Continue reading →