Category Archives: పచ్చి పసుపు కొమ్ము

దసరా పండుగ ఇంకో రెండు రోజుల్లో ఉంది. ఊరంతా సందడిగా ఉంది. ప్రతి ఇల్లూ హడావిడిగా కనిపిస్తోంది. ఇంట్లో సామాన్లన్నీ శుభ్రం చేయడం, మరీ ముఖ్యంగా పండగలకి, పబ్బాలకి ఉపయోగించే ఇత్తడి, రాగి పాత్రలని అటకమీద నుంచి దించి, మెరిసేలా తోమి ఎండకి ఆరబెట్టి

జెండర్‌ ట్రైనింగ్‌ తీసుకున్న ఒక కళాజాత టీమ్‌ ఆ రోజు దగ్గర్లోని గ్రామంలో సామాజిక అంశాలపై అవగాహనా కార్యక్రమాల్లో భాగంగా కళారూపాలు ప్రదర్శిస్తున్నామని రమ్మని పిలిస్తే వెళ్ళింది శాంతి. రాత్రి సుమారు 8 గంటల సమయం. గ్రామం చేరుకునేసరికి కరెంటు పోయి కళారూపాల ప్రదర్శన ప్రారంభంలోనే ఆపాల్సి వచ్చిందట. అక్కడికొచ్చిన గ్రామస్థు లందరూ గుంపులు

పోలీస్‌స్టేషన్‌ నుంచి కాల్‌ వస్తే మాల, గోపీ ఇద్దరూ ఆతృతగా వచ్చారు. వాళ్ళని చూసి రిసెప్షన్‌లో కానిస్టేబుల్‌ ఎస్‌హెచ్‌ఓ గదివైపు చూపించింది. ఇన్‌స్పెక్టర్‌ గదిలోకెళ్ళారు. ‘రండి మీ కోసమే చూస్తున్నా’ అంటూ కుర్చీలు చూపించాడు ఇన్‌స్పెక్టర్‌. అప్పటికే అక్కడ కూర్చొనున్న

ఇంటిముందు పార్కులో పున్నాగ చెట్టు క్రింద తలపట్టుకుని కూర్చుంది మోహన. చల్లటిగాలి శరీరాన్ని తాకుతున్నా సాంత్వనగా లేదు. కళ్ళల్లో నీళ్ళు చెంపలమీదుగా కారిపోతున్నా చలనం లేకుండా కూర్చుంది. ఉరుములు, మెరుపులతో వర్షం మొదలయ్యే సరికి పెద్ద గొడుగుతో

ఎప్పుడూ చలాకీగా ఉండే బిందు నిర్లిప్తంగా, నిస్తేజంగా కనబడిరది. నిన్న సాయంత్రం కూడా అలాగే ఉంది. అపార్ట్‌మెంట్‌లో అందరితో కలివిడిగా ఉండే బిందుతో కాస్త ఎక్కువ స్నేహమే శాంతికి. ఎదురెదురు ఫ్లాట్స్‌ అవడం వలనా, ఇద్దరిదీ దాదాపు ఒకే వయసు కావడం వల్ల కూడా. ఇద్దరూ ఉద్యోగాలు చేస్తున్నా ఐదారేళ్ళుగా రెండు మూడు రోజులకొకసారైనా కాసేపు … Continue reading →

పని ఒత్తిడిలో అలిసిపోయి, పడుకోగానే నిద్రపోయిన రాణికి అర్థరాత్రి హఠాత్తుగా మెలకువ వచ్చేసింది. కారణం ఏంటా అని ఆలోచించేలోపే ఘాటైన వాసనతో ఊపిరి పీల్చుకోవడమే కష్టమైపోతున్నట్లుంటే లేచి కిటికీ తలుపులు మూసేసి వచ్చి మళ్ళీ పడుకుంది. కానీ ఆ వాసనలు ఆగితేనా. మెల్లిగా కళ్ళు

రమ ఓ సామాజిక కార్యకర్త. మహిళలపై హింసకి వ్యతిరేకంగా పనిచేసే సంస్థలో ఫీల్డ్‌ కో`ఆర్డినేటర్‌గా నారాయణపేట జిల్లాలో పనిచేస్తోంది. ముగ్గురు పిల్లలు చిన్నగా ఉన్నప్పుడే భర్త అనారోగ్యంతో చనిపోయాడు. ఉన్న కొద్దిపాటి భూమిలో తనే వ్యవసాయం చూసుకుంటూ పిల్లల్ని చదివించింది. ఐదో తరగతితో బడి మానేసిన రమకి చదువంటే మహా ఇష్టం. హైస్కూల్‌కి

అదో చిన్న ఆదివాసీ గ్రామం. రోడ్డుకి రెండు వైపులా మాత్రమే ఇళ్ళున్నాయి. కొండవైపున్న ఇళ్ళు రెండు వరసల్లో, ఆవరణలో పెద్ద పెద్ద చెట్లతో నిండున్నాయి. కొండ దిగువకి ఉన్న ఇళ్ళు ఒక వరసే ఉన్నాయి. ఆ ఇళ్ళ వెనగ్గా కొండల్లో పైనించి వస్తున్న జలాపాతాల్లాంటి నది.

కవిత రుసరుసలాడుతూ ఇంటికొచ్చింది. సంతలో ఆక్కూరలు అమ్మడానికి తీసుకెళ్ళిన తట్టని ఒక మూలకి విసిరేసింది. బొడ్లో దోపు కున్న డబ్బుల సంచీ లాగి విసురుగా బల్లమీద పెట్టింది. ఆ విసురుకి కొన్ని నాణాలు కిందపడి ఘల్లుమన్నాయి. కాళ్ళు తపతపలాడిచ్చుకుంటూ వెళ్ళి

శ్రావ్య, చందు స్కూల్‌ ఫ్రెండ్స్‌. క్లాసులు వేరైనా ఆరో తరగతి నుంచి స్కూల్లో అనేక సందర్భాల్లో కలిసి ఆడారు, పాడారు, చదివారు, పోటీపడ్డారు, బైటి పోటీల్లో పాల్గొన్నారు, ప్రైజులూ తెచ్చారు. నవ్వులు, అల్లర్లతో పాటు గిల్లికజ్జాలు, ఒకింత సీరియస్‌ గొడవలు కూడా పడ్డా ఒకరంటే ఒకరికి ప్రత్యేక అభిమానం. స్కూల్‌ వదిలి వెళ్ళే సమయానికి అర్థమైంది … Continue reading →

యుక్తవయసు బాలబాలికలతోను, యువతీ యువకులతోను ఏర్పాటు చేసిన ఆ సమావేశం కొత్తగా చట్టం చేయ తలపెట్టిన ‘బాలికల వివాహ వయసు 21 ఏళ్ళకి పెంపు’ అంశం మీద బహిరంగ చర్చకి. ఇంతకు ముందే గ్రామాల్లోనూ, బస్తీల్లోనూ బాలల దండు, యువ సంఘాల్లో

కసువు లేనిదే పశువు లేదు పశువు లేనిదే పెంట లేదు పెంట లేనిదే పంట లేదు పంట లేనిదే కసువు లేదు … బతుకు లేదు

‘మరణం’… ఎందుకో ఈ మాటంటే కూడా అందరికీ అంత భయం! జననం ఎంత సహజమో, సంబరమో మరణమూ అంతే సహజం కనుక ఆ చివరి శ్వాస వరకు జీవితాన్ని ఒక సంబరంగా మలచుకోగలిగితే… మనిషి పుట్టుకని ఎంత వేడుకగా చేసుకుంటామో ఆ మనిషి

‘భావన ఏది? నిన్నటి నుంచి కనపడలేదు?’ ‘ఏమో, తెలీదు’ శాంతి అడిగిన ప్రశ్నకు చందు జవాబు. ‘తెలీకపోడం ఏంటి? ఎక్కడికన్నా వెళ్ళిందా?’ ఆశ్చర్యంగా మళ్ళీ అడిగిన శాంతి ప్రశ్నకి భావన తమ్ముడు చందు నించి మళ్ళీ అదే జవాబు. ‘మొన్నే కదా, కొమ్ముల కూర’ వండిచ్చింది.

కారు శబ్దాన్ని ఎక్కడ్నుంచి పసిగట్టారో కాని కారు బడి దగ్గరికి చేరేసరికి పరిగెత్తుకొచ్చేశారు పిల్లలు. ఆ చిన్ని ఆదివాసీ గూడెంలో ఎటుచూసినా పది హేనేళ్ళలోపు పిల్లలు ఆడుతూనో, గెంతు తూనో కనిపిస్తారు. చంటి పిల్లల్ని చంక నేసుకుని ఆడేసుకుంటున్న ఏడెనిమిదేళ్ళ

సరిగ్గా నెలరోజులైంది ఈ ఊరికొచ్చి. నెల్లాళ్ళ తర్వాత మళ్ళీ వస్తుంటే మనసులో తెలియని సంతోషపు పొర. ఊళ్ళో కొచ్చేసరికి… అదే నిశ్శబ్దం, అదే కొండగాలి రవళి, పిట్టల పాటలు, పిల్లల ఆటల నవ్వుల చప్పుడు తప్పించి మరో అలికిడి లేదు. ఊర్లోని పెద్దలంతా ఎటన్నా