Category Archives: కవితలు

(బాలికా దినోత్సవ సందర్భంగా) అమ్మాయి! నువ్విప్పుడు ఆడపిల్లవే కాదు.. ఆకాశంలో ఎగిరే స్వేచ్ఛా విహంగానివి

మరి కాస్త స్వేచ్ఛ మాకుంటే పుట్టక ముందే గిట్టిపొయేలా చేసే మానుష-కర్కశత్వాన్ని కాదని జీవించే అవకాశం మాకు దక్కేది – మా బలగం మరికొంత పెరిగేది!

గడ్డి పువ్వులా దారెంట సాగిపోతూ కోతలైనంక చెదిరిన చేనులా మారిన తన జీవితానికి చింతిస్తూ

ఆడపిల్లల్ని చూడనివ్వండి తలెత్తి కళ్ళెత్తి సూటిగానే చూడనివ్వండి తాత… తండ్రి… భర్త… కొడుకు కళ్ళతో కాదు

అరకు లోయలో వికసిస్తున్న ఆ గడ్డి పూల సొగసుకు వెన్నెల దివిటీలు వెలిగిస్తుంది

ఊయలలో నిదురించే ఉంగా ఉంగా పసిపాప నైనా బుడి బుడి అడుగుల నడకన సాగే

నిశ్శబ్ద నిశీధిలో సిమ్మెటల రొద ఒక్క సారిగా ఒళ్ళు జలధరించే కేక నిస్సహాయంగా చుట్టూ ప్రకృతి ప్రతిధ్వని ని తనలో కలుపు

నిన్న కలలో.. అమ్మ నన్ను చూడాలనీ, నా దగ్గరికి రావాలనీ పరితపించింది

వంటింటి సామ్రాజ్యాన కట్టిపడేసిన ఇనుప సంకెళ్లు ఇప్పుడిప్పుడే తెగుతున్నాయని సంబరపడ్డా ఇంటిని చక్కదిద్దిన నేర్పు…

మానవులకు నాగరికత నేర్పిన వృత్తి మాది ప్రపంచంలో మనదేశ ఖ్యాతి పెంచిన వృత్తి మాది

పోతారమా.. నిను మరువతరమా..! నను కనీ, కళ్ళల్లో పెట్టుకొని పెంచి పెద్దచేసిన నిన్ను

కొండ చరియలు విరిగి పడుతున్నాయి కడలి అల్లకల్లోలమౌవుతుంది ప్రకృతి సంక్షోభంలో జీవులు

నా పుట్టిన రోజు వేడుకనేవరు ఆచరించకున్నా… నా ఎదుగుదల ఎత్తుల నెవరూ

సూర్యుడు నిద్రలేవక ముందే లేచి బోసిపోయిన వాకిలిని చుక్కల ఆకాశంలా చూడముచ్చటగా తీర్చిదిద్ది

ఆ తేయాకు తోట విశాలంగా ఉంది ఆకులన్నీ సూర్యకిరణాలతో పరవశిస్తూ నేలకు పచ్చదనాన్ని అద్దాయి.

చిన్నప్పుడెప్పుడో ఊహ తెలియక ముందే మా పితామహుడు..