మదత్వాన్ని ఆవాహనం చేసుకున్న
మృగాంశ సంభూతుడొకడు
లోకాన్నలా చుట్టేస్తూ ఉంటాడు
తన స్వాభావిక స్వరూపంపై
నవ్వుల ముసుగేసుకుని…
పశుత్వం అలవాటయిన ప్రవృత్తి
మనిషి రూపులో పోతపోసుకున్నప్పుడు…
మన మాటకంటిన తృణీకారం,
తరుముకొస్తున్న దండనలూ…
ఏదీ తనకడ్డు కాదని విర్రవీగుతూ
వీరంగమాడే వెర్రి నమ్మకాన్ని వెంటేసుకుని
సంవృద్ధమైన వింత జంతువై
ఘీంకరిస్తాడు తనకెదురే లేదని
తను తడుతున్న ఏ తలుపు మాటునో
ఒక మారణ శాసనం ఎదురవ్వటం
యుగ యుగాల చారిత్రక సత్యం
అవును మరి…
పుట్టుకలోనే వ్యక్తిత్వం మృగ్యమైన చోట
కాలమెప్పుడూ తోడుగా ఉంటుందనిపిస్తే
ఊపిరిని ఊడ్చి పారెయ్యడానికి
ఉరికొయ్యే ముందుకొచ్చేస్తుంది
మృగత్వం చిరంజీవమనుకున్న ప్రతి చోటా
మరణం మరింత ముందుగా మేల్కోవటం
కొత్తేమీ కాదు…
చరిత పుటల్లో అదెప్పుడూ చర్విత చరణమే!
