ఇవాళ ఇంట్లోకి వెళ్ళగానే
కనబడింది ఒక విచిత్రమైన దృశ్యం
వినండి..
నా పరుపు అంది కదా
నేను రాజీనామా చేస్తున్నాను
మళ్ళీ నా పత్తిలోకి
వెళ్ళిపోవాలనుకుంటున్నాను!
మరోవైపు కుర్చీ బల్లా
రెండూ కలిసి యుద్ధానికొచ్చాయి
కాళ్ళూ చేతులూ కొట్టుకుంటూ..
ఇక చాలించండి
మిమ్మల్ని ఇన్నాళ్ళు భరించాం
మాకు తెగ గుర్తుకొస్తున్నాయి
మా చెట్లు
మీరు హత్య చేసిన
వాటిలోని ఆ జీవరసం
అటు అలమరలోని
పుస్తకాలు అరుస్తున్నాయి
విడిచిపెట్టు మమ్మల్ని
మా వెదురు గుబురుల్లోకి
వెళ్ళిపోవాలనుంది మాకు
కొండెలతో కాట్లు వేసే తేళ్ళనీ
మమ్మల్ని ముద్దాడే పాములనీ
కలుసుకోవాలనుంది మళ్ళీ
అన్నింటికన్నా ఎక్కువగా మండిపడ్డది
ఆ శాలువ
కొన్నాళ్ళ క్రితమే కులూ లో కొన్నాను దాన్ని
అన్నది కదా – అయ్యా!
మీరు బలే పెద్దమనిషండీ!
నా ‘దుంబా’ గొర్రె ఎప్పట్నించో
పిలుస్తోంది నన్ను
మీరేమో మీ శరీరంమీద కప్పుకుని
ఖైదు చేశారు నన్ను
మరోవైపు టీవీ, ఫోనూ
అవస్థ పడిపోతున్నాయి
గట్టిగా ఏదో అంటున్నాయి
నాకర్థం కాని ఏదో భాషలో
ఇంతలో
కొళాయిలో కారుతున్న నీళ్ళు కోపంగా..
మరీ హద్దు మీరిపోతున్నారండీ
వినగలిగితే
వినండి ఈ నీళ్ళు చుక్కల గొంతు-
ఇక మేము
అంటే మీ వద్ద బందీలుగా ఉన్న
మేమందరం
మనిషి జైలు నుంచి
విడుదల కోరుతున్నాం
ఇప్పుడు ఎక్కడికెళ్తున్నట్టు…?
అని గర్జించింది వీధి తలుపు
నేను బైటికి వెళుతూ ఉంటే
