‘‘ప్రేమ’’. ప్రపంచంలో ఈ భావానికి ఎంతో ప్రాధాన్యత ఉంది. అసలు మనిషి జీవితమంతా ప్రేమ అనే భావాన్ని అనుభవించాలని, ఆస్వాదించాలనే కోరిక చుట్టూనే తిరుగుతూ ఉంటుంది. సాహిత్యంలో కానీ, సినిమాలలో కానీ ప్రేమ వ్యక్తీకరణ అనే కథాంశం ఆధారంగా
తీసుకుని చాలా పరిశోధనాత్మకంగా ప్రయోగాలు జరిగాయి. ఒక రచయిత అన్నట్లు అసలు ఈ ప్రేమ గురించి ఇంత వినకపోయినట్లయితే ప్రేమ కోసం అన్వేషణ ఇంత ఎక్కువగా ప్రపంచంలో జరగకపోయి ఉండేది. సినిమాలో ప్రేమ కథలు చాలా ఉత్సాహవంతంగా, అందంగా, ప్రేరణాత్మకంగా ఉంటాయి. ఎన్నిసార్లు, ఎన్ని కథలు చూసినా, విన్నా ప్రేమ దాహం తీరదు. చాలామంది జీవితంలో ఆ అనుభవాలు దొరక్కపోయినా వాటికోసం నిరీక్షణ మాత్రం సాగుతూనే ఉంటుంది. గొప్ప ప్రేమ కథాంశంతో వచ్చిన సినిమాలు జనం మెచ్చి ఆదరిస్తూనే ఉంటారు. ఈ సృష్టి ఉన్నంత వరకు ఈ ప్రేమ దాహం ఇలా నిరంతరం ఒక తరం నుండి మరొక తరానికి సాగుతూనే ఉంటుంది.
సాధారణంగా ప్రేమ కథ అంటే ఒక హీరో, ఒక హీరోయిన్‌. హీరో పెద్ద వీరుడు, అసహాయ శూరుడు. హీరోయిన్‌ గొప్ప అందగత్తె. ఇక వారిద్దరి మధ్య బంధం ఎన్ని అడ్డంకులైనా అధిగమించేలా ప్రేరేపిస్తుంది. అసలు ఒకరికొకరున్నారన్న భావనే జీవితానికి గొప్ప ఆలంబన. దాన్ని ఎన్నో కథలు గొప్పగా చిత్రీకరించాయి. కానీ ఈ ప్రేమ ఆ వ్యక్తులు జీవితంలో అసహాయ స్థితిలో పడ్డప్పుడు, వారి అందం, ఆరోగ్యం తగ్గిపోయిన వృద్ధాప్య స్థితిలోకి ప్రయాణిస్తున్నప్పుడు ఏమవుతుంది? అసలు ఈ ఆలోచన చాలా ప్రేమ కథలలో రాదు. చాలాప్రేమ కథలు వ్యక్తుల కలయికతో అంతమవుతాయి. వృద్ధాప్యంలో ప్రేమ పట్ల మనకు ఒక హేళన భావన ఉంటుంది. ఎందుకంటే ప్రేమ అనే భావంలో శరీరానికి ప్రాధాన్యత అధికం. అందుకే అందమైన వ్యక్తుల మధ్య, అందమైన పరిస్థితుల మధ్య ప్రేమ చాలా గొప్పగా ఉంటుంది. ఒక జంట కలిసి జీవిస్తున్నప్పుడు వారి మధ్య దైనిక జీవనంలో ఈ అందమైన పరిస్థితులు కలకాలం ఉండవు. పరిస్థితులు మారతాయి. సెక్స్‌ను ఆనందించే స్థితిని దాటిపోయే పరిస్థితులు వస్తాయి. వారి శరీరాలలో మార్పు చోటు చేసుకుంటుంది. ఒకరికొకరు అలవాటయి జీవితంలో కొత్తదనం నశించి జీవితం బోరు కొడుతూ ఉంటుంది. మనసు కొత్త అనుభవాల కోసం, అనుభూతుల కోసం పరిగెడుతుంది. అన్ని రకాల ఆకర్షణలు తగ్గుతాయి. జీవితంలోని ప్రాక్టికాలిటీ మొత్తం భవిష్యత్తును ఆక్రమించుకుంటుంది. ఇలాంటి పరిస్థితుల్లో ఒక జంట మనసుల్లో ఒకరి పట్ల మరొకరికి ఉండే భావనే నిజంగా అన్ని ఆకర్షణలకు అతీతమైన పవిత్ర భావన. అదే ప్రేమంటే. ఈ కాన్సెప్ట్‌ మీద వచ్చిన చిత్రమే ‘‘ఆమొర్‌’ అనే ఈ ఫ్రెంచ్‌ సినిమా…
ఆమొర్‌ 2012లో వచ్చిన సినిమా. ఈ చిత్రాన్ని ఎన్నో అవార్డులు వరించాయి. ముఖ్య పాత్రలలో నటించిన జీన్‌ లూయిస్‌ ట్రిన్తిగ్నెంట్‌, ఎమ్మాన్యులె రివా మనల్ని మరో ప్రపంచంలోకి తీసుకెళ్తారు. ఇద్దరూ ఎనభై దాటిన వారే. ఈ సినిమాలో పాత్రలు కూడా ఎనభై దాటిన వ్యక్తులే అవడం వల్ల వీరిని ఆ పాత్రలకు ఎన్నుకోవడం అత్యంత సముచితమైన నిర్ణయమని అర్థమవుతుంది ఈ సినిమా సాంతం చూస్తే. వారి నటన మనలను ఎంతగా ఆకట్టుకుంటుందంటే మనం వారి జీవితంలోని అన్ని పార్శ్వాలనూ స్వయంగా అనుభవిస్తాం. అందుకే ఈ చిత్రం 21వ శతాబ్దపు గొప్ప సినిమాలలో 42వ స్థానం దక్కించుకోగలిగింది.
పియానో టీచర్లయిన అనీ, జార్జెస్‌ ఇద్దరూ రిటైరయి ప్రశాంత జీవనం గడుపుతుంటారు. వీరికి ఒక్కతే కూతురు. పెళ్ళయి తన జీవితాన్ని తల్లిదండ్రులకు దూరంగా గడుపుతుంటుంది ఆమె. అన్ని సౌకర్యాలతో ఉన్న ఇల్లు, ఆర్థికంగా ఏ సమస్యా లేని జీవితం వారిది. ఒకరోజు ఈ భార్యా భర్తలిద్దరూ వారి శిష్యుడు అలెగ్జాండ్రే నిర్వహించిన ఒక కాన్సర్ట్‌కు వెళ్ళి వస్తారు. వారి ఇంటి తాళం పగులగొట్టి ఎవరో ఇంట్లోకి వెళ్ళే ప్రయత్నం చేశారని అర్థమవుతుంది వారికి. మరుసటిరోజు బ్రేక్‌ఫాస్ట్‌ సమయంలో మొదటిసారి జార్జెస్‌ భార్యలో మార్పుని కనిపెడతాడు. కొంతసేపు భర్త పిలుస్తున్నా అనీ ఈ లోకంతో సంబంధం లేనట్లు మౌనంగా ఉండిపోతుంది. భర్తను గుర్తుపట్టదు. భర్త ప్రశ్నలకు జవాబివ్వదు. కళ్ళల్లో ఏ భావం లేకుండా నిర్వికారంగా ఉండిపోతుంది. జార్జెస్‌ భయపడి ఆమెను హాస్పిటల్‌కు తీసుకువెళ్ళడానికి తయారయినప్పుడు ఆమె మళ్ళీ యధాస్థితికి వస్తుంది. అంతకు ముందు ఏం జరిగిందో ఆమెకు గుర్తు ఉండదు. కానీ అది ఆమె మెదడుకు వచ్చిన ఒక స్ట్రోక్‌ అని తర్వాత జార్జెస్‌ తెలుసుకుంటాడు. అలా ఆమె వైద్యం మొదలవుతుంది.
తర్వాత ఆమెకు జరిగిన సర్జరీ వికటించి ఆమెకు పక్షవాతం వచ్చి శరీరంలో కుడి భాగం పనిచేయకుండా అయిపోతుంది. ఆమె శాశ్వతంగా వీల్‌ చెయిర్‌కు పరిమితమవుతుంది. ఆమె బాధ్యత జార్జెస్‌పై పడుతుంది. ఆమెకు అన్నీ తానే అయి చూసుకుంటాడు. ఆమెకు తిండి పెట్టడం నుంచి పడుకోబెట్టడం దాకా అన్ని పనులు అతను చాలా ప్రేమతో చేస్తాడు. ఆమె సౌకర్యం కోసం నర్సులను నియమిస్తాడు. కానీ తను చూసుకున్నట్లు వారు ఆమెను చూడడం లేదని తెలిసి ఒక నర్సును మాన్పిస్తాడు కూడా. తన భార్యను చులకన భావంతో ఎవరు చూసినా భరించలేక ఆమె బాధ్యతను పూర్తిగా తనమీద వేసుకుంటాడు. అతను కూడా వయసు రీత్యా పూర్తిగా అలసిపోతున్నా, డబ్బు నీళ్ళలా ఖర్చవుతున్నా భార్యకు ఏ విషయంలోనూ తక్కువ చేయకుండా నిత్యం కనిపెట్టుకుంటూ ఉంటాడు. వీరి దైనిక దినచర్యను చిత్రించిన విధం కళ్ళల్లో నీళ్ళు తెప్పిస్తుంది. మంచానికి పరిమితమైన జీవితంలో ఎన్ని కష్టాలుంటాయో, తన భార్యను ఆ వయసులో చూసుకోవాల్సి రావడం ఎంత ఎమోషనల్‌గా, శారీరకంగా మనిషిని పీల్చి వేస్తుందో ఆ ఇద్దరు నటులు తమ నటనలో జీవించి చూపారు. గొప్పగా బ్రతికిన తన జీవితం ఇలా అవడం సహించలేనని ఆమె ఒకసారి ఆత్మహత్యా ప్రయత్నం చేస్తుంది. కానీ ఆమె శారీరక స్థితి దానికి కూడా సహకరించదు. తాను ఇలా బ్రతకలేకపోతున్నానని భర్తకు చెబుతుంది.
ఒక రోజు అనీ ప్రియ శిష్యుడు అలెగ్జాండ్రే వీరిని కలవడానికి వస్తాడు. అతన్ని కలిసిన అనీ ఎంతో ఉత్సాహంగా అతనితో మాట్లాడుతుంది. భార్యను ఆ స్థితిలో చూసి జార్జెస్‌ సంతోషిస్తాడు. కోలుకుంటుందని ఆనందిస్తాడు. కానీ అంతలోనే మరోసారి స్ట్రోక్‌ వచ్చి ఆమె పరిస్థితి ఇంకా దిగజారుతుంది. ఈ సారి ఆమె మాట కూడా పడిపోతుంది. ఇంకా బలహీన పడిపోతుంది. జార్జెస్‌ ఇప్పుడు ఆమెకు అన్నీ తానే అయి చూసుకుంటూ ఉంటాడు. కానీ ఆ స్థితిలో ఆమెకు అన్ని పనులు చేయడం అతన్ని విపరీతమైన ఒత్తిడికి గురి చేస్తుంది. అయినా నర్సుల సహాయంతో ఆమెకు అన్నీ తానే అయి చూసుకుంటూ ఉంటాడు. వారి కూతురు తల్లిని అలాంటి స్థితిలో ఉన్న రోగులను చూసే కేర్‌ సెంటర్‌లో చేర్పించాలని సూచిస్తుంది. తండ్రి పడే బాధ, తల్లిని ఆ స్థితిలో చూడలేని బేలతనంతో తండ్రితో ఒకసారి పోట్లాడుతుంది. తల్లిని ఇంట్లో ఉంచడం సరైన నిర్ణయం కాదని వాదిస్తుంది. కానీ జార్జెస్‌ వినడు. అనీకి తాను మాట ఇచ్చానని, ఎట్టి పరిస్థితులలోను ఆమెను ఇంటినుండి దూరంగా, తనకు దూరంగా పరాయి వారి మధ్య ఒంటరిగా ఉంచనని గట్టిగా చెబుతాడు. ఇంటికి ఎవరైనా వచ్చినప్పుడు భార్యను ఆ స్థితిలో చూసి వారి మొహంలోని బాధ, ఆశ్చర్యం, విస్మయం భార్యను కలవరపెడుతున్నాయని జార్జెస్‌ పడే బాధ, దానికి అతను తీసుకునే జాగ్రత్తలు… వీటన్నింటినీ దర్శకుడు చూపించిన విధానం చాలా బావుంది. ఎంతో సున్నితమైన భావాలను ఆ వృద్ధ నటులు పలికించిన తీరు మర్చిపోలేం.
క్షీణిస్తున్న భార్య స్థితి చూసి జార్జెస్‌ తట్టుకోలేకపోతాడు. ఒకరోజు భార్య మంచం మీద దగ్గరగా కూర్చుని ఆమెకు తన చిన్నతనం గురించి చెప్తాడు. అనీ విపరీతమైన ఒత్తిడిలో ఉంటుంది. భర్త చెప్పే కథ విని ఆమెలో కొంచెం ఒత్తిడి తగ్గి కాస్త ప్రశాంతత కనిపిస్తుంది. ఆ స్థితిలో ఆమెను ఉంచి జార్జెస్‌ పక్కన ఉన్న మరో దిండు తీసుకుని ఆమె మొఖంపై ఒత్తిపెట్టి ఆమె శరీరాన్ని ఆ బాధ నుండి శాశ్వతంగా విముక్తి కలిగిస్తాడు. తర్వాత అతను బజారుకు వెళ్ళి ఆమెకు చాలా ఇష్టమైన పూలు తీసుకువచ్చి ఆమెను వధువుగా తయారుచేస్తాడు. ఆ ఇంట్లో ఒక పావురం పొరపాటున కిటికీగుండా లోపలికి వస్తుంది. దానికి బైటికి వెళ్ళే దారి కనబడదు. జార్జెస్‌ ఆ పావురాన్ని బైటికి పంపించి తన భార్య పడకగది తలుపులను పూర్తిగా టేపుతో మూసివేస్తాడు. అంతకు ముందు ఒక ఉత్తరం వ్రాసి ఉంచుతాడు. అందులో పక్షిని పంజరం నుండి విముక్తిరాలిని చేశానని ప్రస్తావిస్తాడు.
సినిమా చివర్లో అతనికి అనా వంటగదిలో గిన్నెలు కడుగుతూ కనిపిస్తుంది. తర్వాత కోటు తీసుకుని బైటికి వెళ్తూ ఆమె అతన్ని రమ్మని పిలవడం, జార్జెస్‌ ఆమెను అనుసరించడం కనిపిస్తుంది. అతను ఎలా మరణించాడు అన్న విషయంలో స్పష్టత ఉండదు కానీ భార్యను అనుసరించాడు అన్న అర్థం వచ్చేలా ఈ సినిమాను ముగించారు దర్శకులు. ఆఖరున ఒంటరిగా ఇంట్లో తల్లిదండ్రుల జ్ఞాపకాలను గుర్తుచేసుకుంటూ అన్ని గదులు పర్యవేక్షిస్తున్న వారి కూతురిపై చివరి షాట్‌తో సినిమా ముగుస్తుంది. సినిమా చాలా స్లోగా నడుస్తుంది. ఎనభైలు దాటిన వృద్ధుల జీవితాలలో వేగం ఉండదు. వారి నడక కానీ, పనులు కానీ ఎంత మెల్లగా నడుస్తాయో సినిమా అదే టేక్‌లో చివరిదాకా సాగుతుంది. అందువల్ల మనం ఆ వృద్ధుల జీవితంలోని కష్టాన్ని అర్థం చేసుకోగలుగుతాం. భార్యను బాత్రూమ్‌కి తీసుకువెళ్తూ, ఆమెను ప్రతి నిత్యం మోస్తూ, భరిస్తూ, కుర్చీ నుండి మంచం పైకి మారుస్తూ ఆ భర్త పడే శారీరక శ్రమను మనం అనుభవిస్తాం. భర్తతో అన్ని పనులు చేయించుకుంటూ అసహాయమైన చూపులతో ఆనీగా ఎమ్మాన్యులే అత్యద్భుతంగా నటించింది. ఒకప్పుడు గొప్ప పియానో టీచర్‌ ఎందరినో ప్రభావితం చేయగల ఆమె చేతులు పడిపోయి కనీసం వాటిని కదల్చలేని స్థితిలో అన్నిటికీ భర్తమీద ఆధారపడుతూ గడపవలసిన ఆమె స్థితి దానిలో బాధను అనుభవిస్తూనే భర్త కోసం అన్నీ బాగున్నట్లు నటించాల్సి రావడం, దీనివల్ల అదనంగా ఆమె అనుభవించే ఒత్తిడిని ఆ నటి తన ముఖకవళికలతో ప్రదర్శించిన తీరు ఎప్పటికీ గుర్తుండిపోతుంది. ప్రేమ అంటే అన్నీ బాగున్నప్పుడు, అందంగా ఉన్నప్పుడు అనుభవించే ఆనందమైన స్థితి కాదు. ఆ ఆనందం ఈ దంపతుల ప్రేమ ముందు నిరర్ధకంగా కనిపిస్తుంది. భార్యను బాత్రూంలో కూర్చోపెడుతూ ఆమెను సున్నితంగా హ్యాండిల్‌ చేసే ఆ వృద్ధుడిలోని ప్రేమ, ఆ టచ్‌లోని కమ్యూనికేషన్‌ ఎన్ని భావాలను పలికిస్తాయో.
ముడతలు పడ్డ ఆ ముఖాలలో ఒకరి తోడును మరొకరు ఆస్వాదిస్తున్నప్పుడు కనిపించిన ఆనందం, సరిగ్గా నడవలేని పరిస్థితులలో ఒకరి చేతి నుండి మరొకరి చేతికి అందే సాంత్వన, ఒకరి సాంగత్యంలో మరొకరు పొందే ఓదార్పు ఆ జంట మధ్య ప్రేమను గొప్పగా వివరిస్తాయి. అబద్ధపు వర్ణనలు, అసంబద్ధ ప్రేలాపనలు, ప్రతిజ్ఞలు లేకుండా కేవలం ఒక మనిషికి మరో మనిషి ఇవ్వగలిగే తోడు, సాంత్వనను ఈ సినిమా చూపిస్తుంది. మైఖిల్‌ హనీకే దర్శకత్వం, నటుల నటన, అద్భుతమైన స్క్రీన్‌ ప్లే ఈ చిత్రాన్ని మరపురాని కావ్యంగా మలచడానికి దోహదం చేశాయి. గొప్ప ప్రేమ కథలతో వచ్చిన సినిమాల లిస్టులో ఇది తప్పక ఉండవలసిన చిత్రం.
(కొలిమి వెబ్‌ మ్యాగజైన్‌ నుండి)
