నళినీ జమీలాతో జె.దేవిక ఇంటర్వ్యూ
మీ ఆత్మకథ మలయాళంలో వెలువడిన తర్వాత, ”ఇప్పుడిక నళిని సెక్స్‌ వర్కర్ల మధ్యన ఓ మేధావి అన్నమాట” అంటూ ఎవరో ఓ కామెంటు చేశారు. ”లేదు నేను మేధావుల మధ్యన సెక్స్‌ వర్కర్‌ని”అని మీరు ప్రతిస్పందించారు. దీన్ని కొంచెం వివరిస్తారా?
అలాగే. నన్ను అవమానించాలని ఉద్దేశ్యపూర్వకంగా కొందరు చేసిన వ్యాఖ్యలకు నా ప్రతిస్పందన అది. కొన్నాళ్ళ కిందట నేనో షార్ట్‌ ఫిల్మ్‌ తీసిన విషయం మీకు గుర్తుండే ఉంటుంది. ”ఈ సినిమాను ఓ సెక్స్‌ వర్కర్‌ తీసిందట.” అంటూ మాట్లాడుకున్నారు చాలామంది. ”అక్షరజ్ఞానం లేని పల్లెటూరి మనిషి సినిమా తీసింది ” అని కూడా చర్చించుకున్నారు. కనీసం ”ఓ స్త్రీ తీసిన సినిమా” అనే పద్ధతిలో కూడా లేవామాటలు. అంటే నేనొక సెక్స్‌ వర్కర్‌ను మాత్రమేననీ, అలాగే ఉండాలనీ వాళ్ళు నొక్కి చెప్తున్నారన్నమాట. ఆ మాటల్ని వాళ్ళకే అప్పచెప్దామన్పించి అలా మాట్లాడాను.
మలయాళంలో నా పుస్తకం వచ్చాక దాని మీద ఇలా ముద్ర వెయ్యాలని చాలా ప్రయత్నించారు. కేరళ రాష్ట్రంలో ఈ ప్రయత్నం మరింత ఎక్కువగా జరిగింది.కొన్ని చోట్ల నా పుస్తకానికి మంచి గౌరవం లభించింది.మైసూరులోనూ, ఆంధ్రప్రదేశ్‌లోనూ ఇటీవల నేను కొన్ని కార్యక్రమాల్లో కలిసి పనిచేశాను. వాటిలో పాల్గొన్న డాక్టర్లతో సమానంగా నన్నూ గౌరవంగా చూశారు. నేను ఓ సెక్స్‌వర్కర్‌గా వుంటూ జ్వాలాముఖి సంస్థలో మాత్రమే పని చేస్తుండిన రోజుల్లో చాలామంది నాతో బాగానే ఉండేవాళ్ళు. నేను అప్పట్లో ఇతరులను ”సహాయం” అడగాల్సిన స్థితిలో ఉన్న స్త్రీని అని. అలా వాళ్ళ సహాయ, సహకారాలకోసం దేబిరిస్తూ ”రక్షించండి, సాయం చెయ్యండి”అని పాకులాడినన్నాళ్ళూ వాళ్ళు నాపై ఔదార్యాన్ని కురిపించారు. ఎప్పుడయితే నాకంటూ ఓ స్వంత వ్యక్తిత్వాన్ని నిర్మించుకుని, అందరి సహాయాలూ అర్ధించడం మానేశానో – ఆ క్షణం నుంచీ నా మీద కురిసే దయా ప్రవాహం ఇంకిపోయింది. సరిగ్గా చెప్పాలంటే నిస్సహాయమైన నా రోదన వాళ్ళకు గొప్ప కిక్‌ ఇచ్చేదన్నమాట.నేను నా ఏడుపులు ఆపేసి వాళ్ళ ఆనందానికి భంగం కలిగించటం వాళ్ళు భరించలేకపోయారు! నేనలా ఏడుస్తూ ఉంటే, వాళ్ళంతా నన్ను రక్షించటానికి ముందుకొచ్చేవాళ్ళు – కానీ అది ఇంత త్వరగా ముగిసిపోయింది, పాపం.
ఒకప్పుడు నాకెంతో సన్నిహితంగా ఉండిన వాళ్ళలో చాలామంది, ఇప్పుడు దూరంగా పారిపోయారు. అందుకు నేనేమీ బాధపడటం లేదు. వాళ్ళ భయం చూస్తుంటే సరదాగా ఉంటుందంతే! మరో చిత్రమైన ప్రశ్నకూడా నాకు తరచుగా ఎదురవుతూ ఉంటుంది. నాతోటి సెక్స్‌వర్కర్ల బాధామయగాధలెన్నో ఉండగా పుస్తకం రాయటానికి నా ఆత్మకథనే ఎందుకు ఎంచుకున్నానని అడుగుతూ ఉంటారు. రెండు తప్పుడు అభిప్రాయాలు ఈ ప్రశ్నలో ఇమిడి ఉన్నాయి. మొదటిది-నేను ఇతర సెక్స్‌వర్కర్ల గురించీ, వాళ్ళ దుర్భర జీవితాల గురించి రాసి ఉండాల్సిందనీ- అందులో బాగంగానే నా కష్టాలను కూడా రాసుకోవాల్సిందనీ వాళ్ళ అభిప్రాయం.”ఇది కేవలం నా కథ కాదు అంతకన్నా లోతైనది-ఆత్మకథ” అని జవాబిచ్చాను. ఈ సమాధానంతో వాళ్ళు హతాశులయ్యారు. ఎందుకంటే ‘రక్షించండి!రక్షించండి!” అంటూ ప్రాధేయపడిన స్త్రీ స్వరం కాదిది!
ఇక రెండో విషయానికొస్తే – సెక్స్‌ వర్కర్‌గా పనిచెయ్యటంలో నాకసలే బాధాలేనట్టుగా ఈ పుస్తకంలో వస్తోందట! ఎంత పకడ్భందీగా వ్యూహం పన్నారో చూశారా?
మలయాళంలో వచ్చిన మీపుస్తకాన్ని చదువుతుంటే నేనో విషయాన్ని గమనించాను. మీ గత జీవితానుభవాలను వర్తమానకాలంలోకి తెచ్చిన శైలిని వాడారు. ఎందుకలా?
నా జ్ఞాపకాలను నేను నెమరువేసుకున్న పద్ధతే ఆ శైలిని రూపొందించిందను కుంటాను. నా మనసులో ముద్రించుకు పోయిన అనుభవాలను సినిమాలో దృశ్యాలను లాగా కళ్ళ ముందుకు తెచ్చుకుంటూ ఈ పుస్తకం రాశాను. మా నాయనమ్మ నేలమీద పాకుతూ వస్తున్న దృశ్యం నా జ్ఞాపకాల సంపుటిలో మొట్టమొదటిది. ఆమె అలా దేకుతూ వుంటే పొడుగ్గా సాగిన ఆమె చెవి తమ్మెలు కదులుతూ వుండటం కూడా ఇప్పటికీ నా కళ్ళముందు ఉంది. నా జీవితంలో ప్రతి అడుగునా ఓ పోరాటం చెయ్యాల్సి రావటంకూడా ఈ జ్ఞాపకాలు నాలో సజీవంగా ఉండటానికి కారణం కావచ్చు. జీవితపు ప్రతి దశలోనూ ఆగి వెనక్కి చూసుకుంటే నేను దాటివచ్చిన ప్రమాదాల అగాధాలు కనబడుతూనే వుంటాయి. ఇంతకాలం ఎలా బతికి ఉన్నాననా అని ఆశ్చర్యం వేస్తుంది ఒక్కోసారి. జీవితాన్ని అతి తరచుగా సమీక్షించుకుంటూ, నెమరు వేసుకుంటూ ఉండే లక్షణం వల్లనే నా జ్ఞాపకాలను ఇంత స్పష్టంగా పదిల పరచుకోగలిగానని కూడా అన్పిస్తుంది.
నా ఈ జీవితాలనుభవాల స్మృతులే గడ్డుకాలంలో నాకు గొప్ప ధైర్యాన్నిచ్చాయి. పెద్ద సమస్య ఎదురైనప్పుడల్లా ఓ క్షణం ఆగి గత అనుభవాలను తలుచుకుంటాను. ఇన్ని సమస్యల్ని దాటి వచ్చినదాన్ని ఇప్పుడింతగా భయపడాలా? అని ప్రశ్నించుకుంటాను.ఇన్ని ఇబ్బందులు మోయగలిగినదాన్ని అమ్మగా, అమ్మమ్మగా నా కర్తవ్యాలను, నేరవేర్చినదాన్ని ఎందుకింత భయపడాలని నాకు నేనే ధైర్యం చెప్పుకుంటాను. నా తోటి స్త్రీలతో మాట్లాడి, వాళ్ళ బాధల్ని విన్న తర్వాత నా గత జీవితానుభవాలనూ, ఎదుర్కొన్న సమస్యలనూ మలచుకోవటం నాకు గొప్ప శక్తి నిస్తుంది.
నా ఆత్మకథను గురించి కొందరు లేవనెత్తుతున్న మరొక అభ్యంతరం ఏమిటంటే – ఈ పుస్తకంలో వినబడుతున్నది నా అసలైన గొంతుకాదనీ, ‘క్లయింట్లు’లాంటి పదాలను వాడటం నా చైతన్య స్థాయిని మించినదనీ, ఈ పదం ఇటీవలనే వాడుకలోకి వచ్చిందనీ, నేను నా గతాన్ని చెప్పేటప్పుడు కూడా దాన్ని వాడటం అసహజమని వాళ్ళ వాదన. ఆ అభిప్రాయం సరైందికాదని నేనంటాను. సెక్స్‌ వర్కర్ల హక్కుల గురించి చైతన్యం మొదలవని రోజుల్లో కూడా మేము ”క్లయింట్లు” అనే మాటను మరో ఉద్దేశ్యంతో వాడుతుండే వాళ్ళం. మా వృత్తి ఏమిటన్నది బయట పడకుండా ఉండేందుకు ఉపయోగించే సంకేత భాషలో ఈ పదాన్ని సెక్స్‌ వర్కర్లు ఎప్పటినుంచో వాడుతూ ఉన్నారు. ఇటీవలి కాలంలో ఆ మాటను వాడటం సత్యాన్ని దాచటమనే ప్రయోజనంకోసం కాదు.
మీరు అత్తావారింట్లో ఎదుర్కొన్న సమస్యలకూ-సెక్స్‌వర్కర్‌గా మారటానికీ మధ్యనున్న సంబంధాన్ని మీరెలా అర్ధం చేసుకుంటున్నారు?
నిజం చెప్పాలంటే ఆ విషయాలను గురించి నేనంత లోతుగా ఆలోచించనే లేదు. డబ్బుకోసం ఓ మగవాడితో వెళ్ళటం, అతను ఎంతో కొంత ఇవ్వటం- అంతటితో కథ ముగిసేది. ఈ వృత్తిని జీవనోపాధిగా మార్చుకోవాలని అనుకోలేదు-కానీ తప్పనిసరైంది. ఓ సారి ఇందులోకి దిగాల్సిన పరిస్థితంటూ వచ్చాక , ఎదురయ్యే కష్ట నష్టాలను ధైర్యంగా ఎదుర్కోవటానికే సిద్ధపడ్డాను.
ఈ సమస్యలను ఏదో ఒకనాటికి దాటగలమని నాకు విశ్వాసం ఉంది. ఎంతో అందమైన యువతులు ఈ వృత్తిలోకి వచ్చాక అపరాధ భావంతో కుంగిపోతూ దుర్భరమైన జీవితాలు గడపటం చూస్తున్నాను. దానివల్ల వాళ్ళు మరింత దోపిడీకి గురౌతున్నారు. వాళ్ళకు నేనిచ్చే సలహా ఒకటే- ఏ కారణాల వల్లనైనా కావచ్చు. ఒకసారి వృత్తిలోకి అడుగుపెట్టటమంటూ జరిగిపోయాక ధైర్యంగా నిలబడాలి. నీ మీద నువ్వు జాలి పడటం మానేసి ”నాకు సంబంధించిన వాస్తవం ఇదీ” అని గుర్తుంచుకోవాలి.
ఈ వృత్తి నా దినసరీ జీవితంలో ఎన్నో మార్పులు తెచ్చింది. అంతకుముందు కూడా నా జీవితంలో సుఖాలూ, సంతోసాలూ ఏమీ లేవు. దిన దిన గండంగా బతుకుతూ వుండడంతో నా మీద నాకే శ్రద్ధ లేకుండా తయారయ్యాను. ఈ వృత్తిలోకి వచ్చాక నా శరీరం మీద శ్రద్ధ తీసుకోవటం తప్పనిసరి అయింది. మంచి బట్టలు కట్టుకుని హూందాగా తయారవటం నాలో ఓ రకమైన ఆత్మవిశ్వాసాన్ని నింపింది. ఇలా ఆకర్షణీయంగా తయారవటమనేది మగవాళ్ళను శారీరకంగా ఆకట్టుకోవటానికి మాత్రమేనని నేనెప్పుడూ భావించలేదు. కానీ నాకు నేను ధైర్యంగా, హుందాగా ఉండటంవల్ల మగవాళ్ళు నన్ను తేలిగ్గా చూడటానికి ‘సంకోచిస్తారన్నది నా అనుభవంలో తేలిన విషయం.
కంపెనీలో పనిచేస్తున్నప్పుడు పొద్దున్నే లేచి స్నానం చేసి శుభ్రంగా తయారవటమనేది ఓ తప్పనిసరి నిబంధనగా అలవాటయింది. తర్వాత కాలంలో హోటళ్ళలోనూ, యాత్రా స్థలాల్లోనూ క్లయింట్లను కలుసుకోవాల్సిన సందర్భాల్లో కూడా ఇదే దినచర్యను పాటించేదాన్ని. ఉదయం ఐదింటికల్లా హోటలు గదినుండి గుడికి వెళ్తున్నట్టుగా తయారై బయటకి రావాల్సుంటుంది. కాబట్టి వేకువనే లేచిసిద్ధమయేదాన్ని.
నేను సెక్స్‌ వర్కర్‌గా మారకముందు ఎంతో సన్నితంగా ఉండిన స్నేహితురాళ్ళతో తర్వాతకాలంలో స్నేహాన్ని కొనసాగించటం చాలా ఇబ్బందిగా తయారైంది. వాళ్ళ భర్తలు అందుకు ఇష్టపడేవాళ్ళుకాదు. ఐనా నా స్నేహితురాళ్ళు ఏ సినిమాకో టౌనుకు వచ్చినపుడు నన్ను కలిసి మాట్లాడేవాళ్ళు. ఈ వృత్తి మానెయ్యమని కూడా చెప్పేవాళ్ళు. నాకు దూరమవుతున్నామన్న బాధతోనే వాళ్ళామాట చెప్తారని నాకు తెలుసు. మగవాళ్ళ కారణంగా నేను పడిన బాధలకు నా స్నేహితురాళ్ళు దిగులు పడేవాళ్ళు. భర్తలతో వాళ్ళు పడుతున్న బాధలను కూడా నాతో చెప్పేవాళ్ళు, ఆ భర్తలకూ, ఈ క్లయింట్లకూ పెద్ద తేడా కనబడేదికాదు, అదే చెప్పి, నా కోసం బెంగ పడొద్దని ఓదార్చే దాన్ని.
మీరు ఈ వృత్తికి వచ్చిన రోజుల్లో దేశంలో ఎమర్జెన్సీ కొనసాగుతోంది కదా! ఆ రోజుల్లో మీకెదురైన ప్రత్యేకమైన సమస్యలేమయినా ఉన్నాయా?కొందరు పోలీసుల గురించి మీ ఆత్మకథలో ప్రస్తావించారు కదా?
ఎమర్జెన్సీ కాలంలో నాకెదురైన మొదటి అనుభవం చెప్తాను-ఆ రోజు నేను పోలీసు స్టేషన్లో నిలబడి వున్నాను. పోలీసుల ఆధీనంలో ఉన్న బందీలను చూట్టానికి వాళ్ళ బంధుమిత్రులు చాలామంది గుంపులుగా తోసుకుని వచ్చారు.పోలీసులు వాళ్ళపై విరుచుకుపడి విచక్షణా రహితంగా కొట్టారు. మొదటిసారి అరెస్టు చేసినపుడు నాతో చాలా దురుసుగా ప్రవర్తించటంతో భయపడి పోయాను. ఐతే రెండోసారి పుతుకాడ్‌ పోలీసులు అరెస్టు చేసినప్పుడు నాకు పోలీసుల గురించి బాగా అర్ధమయింది. సాధారణ ప్రజలను భయభ్రాంతులను చెయ్యటానికి వాళ్ళెంత మొరటుగా ప్రవర్తిస్తారో కళ్ళారా చూశాను.
పుతుక్కాడ్‌ పోలీస్‌స్టేషన్‌లో ఓ పోలీస్‌ అధికారి చాలా దుర్మార్గుడని నేను అప్పటికే విన్నాను. నన్ను ఎంత హింసిస్తారోనని బాగా భయపడ్డాను. మొదటిసారి దెబ్బలు తిన్నప్పుడే ఓ విషయం నాకు అర్ధమయింది. పోలీసులు మా క్లయింట్లుగా ఉంటే ఈ ఇబ్బందులు తగ్గుతాయని తెలుసుకున్నాను. పోలీసుల్లో ఎవరిస్థాయిని బట్టి వాళ్ళకు అధికారాలుంటాయి. కొందరు కిందస్థాయి పోలీసులక్కూడా వాళ్ళ పై అధికారుల ದగ్గరబాగానే చనువుంటుంది. అలాంటి కొందరిని నాకు మద్ధతుగా సంపాదించుకోగలిగాను. పుతుక్కాడ్‌ స్టేషన్లో నాకు పరిచయస్థుడైన ఓ పోలీసు ఉండటంతో సులభంగా బయట పడగలిగాను.
నన్ను వదిలిపెట్టాలంటే నాకు బంధువైనా మగవాడెవరయినా హామీ ఇవ్వాలని ఆ రోజు సర్కిల్‌ ఇన్‌స్పెక్టర్‌ షరతు పెట్టాడు.నా క్లయింటుగా ఉన్న పోలీసాయనే ఆ గండం నుంచి గట్టెక్కించాడు. తనకు తెలిసిన ఓ ప్యాక్టరీ సూపర్‌వైజర్‌ను నాకు అన్నయ్యగా ప్రవేశపెట్టాడు. ఆ రోజుల్లో మాలాంటి వాళ్ళు పోలీసు స్టేషన్‌ నుంచి క్షేమంగా బయటకి రావటమంటే పెద్ద ఘనకార్యం చేసినంత పనిగా ఉండేది.
సెక్స్‌వర్కర్లకూ, ఇతర స్త్రీలకూ మధ్యన సమాజం నిర్మించే నైతికమైన సరిహద్దులను గురించి మీ పుస్తకంలో చర్చించారు. జీవనోపాధి కోసం ఇతర పనులు చేసే స్త్రీలకూ, సెక్స్‌ వర్కర్లకూ తేడా లేదనటం సమంజసమేనా?
మనుషులు పొట్ట పోసుకోటానికి ఎన్నో రకాల పనులు చేస్తున్నారు. ఇల్లు గడపటానికి, వృద్ధుల అవసరాలనూ, పిల్లలపోషణనూ చూసుకోటానికీ-ఆడవాళ్ళు ఎంతగానో సతమతమవుతున్నారు. డబ్బున్న ఆడవాళ్ళకయితే ఆర్ధికమైన ఇబ్బందు లుండవు మాకున్నట్టుగా. కానీ, పేద స్త్రీలకు, తలకుమించని భారాన్ని మోయాల్సి వాళ్ళకు – ఏదో ఒక రకంగా సంపాదించాలన్నదే ప్రధాన లక్ష్యంగా మారుతుంది. చేస్తున్న పని గౌరవప్రదమైనదా, కాదా అని ఆలోచించి ఎన్నిక చేసుకునే వెసులుబాటు ఎంత మాత్రమూ లభించదు.
ఉద్యోగాలు వెతుక్కుని, సంపాదించు కునే క్రమంలో కూడా ఎందరో స్త్రీలు శారీరకంగా దోపిడికి గురౌతూనే వున్నారు. అలాంట ిస్త్రీలు గౌరవ పాత్రులైన భార్యలుగా మిగలకపోవచ్చు.ఇక ఇళ్ళలో పనిమనుషులు చేస్తున్న చాకిరీకి గౌరవం దక్కుతోందని నాకు నమ్మకం లేదు. ఇంటిల్లిపాదివీ మురికి బట్టలుతికి, కుళ్ళు పనులన్నీ చేసినా యజమానులైన మగవాళ్ళకు ఏ మాత్రమూ గౌరవం ఉండదు.. అంతేకాదు ఎన్నో ఇళ్ళలోని మగవాళ్ళు పనిమనుషులుగా ఉన్న స్త్రీలను చేజిక్కించుకోటానికి కప్పను వేటాడే పాముల్లా కనిపెట్టుకుని ఉండి కాటు వెయ్యటమూ చూశాన్నేను.
ఈ విషయాలన్నీ ఉన్నత వర్గాల స్త్రీలకు తెలీనివికాకున్నా, తెలీనట్టే నటిస్తూ ఉంటారు. తమలాంటి గౌరవనీయమైన స్త్రీలకూ, మాలాంటి చవకరకం ఆడవాళ్ళకూ మధ్యనుండే సరిహద్దు రేఖనుండి వాళ్ళు ప్రయోజనం పొందుతూ ఉంటారు. ఆ సరిహద్దు నిజానికి చాలా బలహీనమైనదనీ, మగవాళ్ళ దృష్టిిలో ఏ స్త్రీలకూ సమాన హోదాలేదనీ మాకు తెలుసు.
ఇక మా వృత్తిలోని ప్రమాదాలనూ, హింసనూ గురించి చాలా మంది అడుగుతుంటారు. ప్రమాదాలు లేనిదెక్కడని నాప్రశ్న! చెట్టు మీద పండు ఉందనుకోండి. కొందరు దాన్ని నాజూగ్గా కోసుకుని తింటారు. మరికొందరు రాళ్ళతో రాలగొట్టి తింటారు. చివరికి రెండు రకాల వాళ్ళూ చేసేది ఆ పండును మింగటమేకదా! పెళ్ళిళ్ళ ద్వారా రక్షణ దొరుకుతుందన్నది కూడా ఉత్తి భ్రమగానే మిగులుతోంది. కాకపోతే క్లయింట్ల చేతుల్లో దెబ్బలు తినటాన్ని ‘హింస’గా గుర్తించగలిగిన వాళ్ళక్కూడా భర్తల చేతుల్లో దెబ్బలు తినటంలోని ‘హింస’అంత సులభంగా అర్ధం కాదు.
తల్లిగా మీ బాధ్యతలను నెరవేర్చటానికి మీరు చేసిన ప్రయత్నాలు చదువుతుంటే నిజంగా మనసు చలించిపోతుంది. సెక్స్‌వర్కర్ల జీవితాలను గురించి కొన్ని అపోహలున్నాయి. ఆ స్త్రీలనుండి ఇలాంటి విషయాలను గతంలో ఎవరూ విని వుండరు.
ఏ వ్యక్తినైనా ఒక్క కోణం నుంచి మాత్రమే చూడడం సరైందికాదని నా ఉద్దేశ్యం. రాజకీయాల్లోనూ, సినిమాల్లోనూ ఉన్న ఆడవాళ్ళకు పిల్లల సంరక్షణ గురించి పట్టించుకునేంత సమయం ఉండదని తరచుగా వింటుంటాం. అంటే కుటుంబ బాధ్యతలు చూసుకోవాల్సిన స్త్రీకి మరొక జీవితమంటూ ఉండకూడదన్న మాట. ఒక వ్యక్తి ఒకే పని చెయ్యగలరన్న మాటను నేను ఒప్పుకోను. అన్నమూ, కూరలూ వడ్డించుకున్న వాళ్ళు అన్నీ కలిపి తినటం లేదూ? ఇదీ అలాగే.
నేను చేస్తున్న ఈ పనులన్నీ కేవలం పేరు ప్రతిష్టలకోసమేనని భావించేవాళ్ళు ఉన్నారు. స్వప్రయోజనాల కోసం పాకులాడే ఏ వ్యక్తీ తన చుట్టుపక్కలవాళ్ళనూ, తనపై ఆధారపడిన వాళ్ళనూ పట్టించుకోడు. అనేక సమస్యలపై పనిచెయ్యాలనుకుంటున్న వాళ్ళు అలా వుండరు. ఇతరుల ప్రయోజనాల గురించి ఆలోచిస్తూ , పనిచేస్తూనే ఉంటారు.
ఇకమాతృత్వం గురించి -సెక్స్‌ వర్కర్లుగా ఉన్న వాళ్ళకు మాతృత్వ బావనలూ, బాధ్యతలూ ఉండవనుకోవటం పొరబాటు. నా చేతుల్లో పెరిగిన నా బిడ్డకు ఈ విషయం బాగా తెలుసు.చిన్నప్పుడే నాకు దూరమైన నా పెద్ద కూతురికి నా అవస్థల గురించి సరిగ్గా తెలిసే అవకాశం లేదు. పిల్లలను పెంచి పెద్ద చెయ్యటానికి మేము పడే బాధలను జనం ఎప్పుడూ అర్ధం చేసుకోరు. ఈ వృత్తిలో ఉన్నందుకు పట్టుబడి జైలు పాలయిన సెక్స్‌వర్కర్లు పిల్లలకు దూరమవుతారు. ఆ పిల్లలు ఇంకెవరి దగ్గరో పెరుగుతారు. ఈ స్త్రీలు జైలునుంచి బయటకొచ్చేసరికి పిల్లలెక్కడున్నారో, ఏమయ్యారో తెలీకుండా పోతుంది. ఇలాంటి సంఘటనల్లో ఆ స్త్రీలు పడే బాధ అర్ధం చేసుకోలేని మనుషులు, సెక్స్‌ వర్కర్లు పిల్లలను గాలికి వదిలేస్తారని తేలిగ్గా మాట్లాడేస్తారు పిల్లలకు దూరమైన స్త్రీలు నిస్సహాయతా, వేదనా ఎవరికీ అర్ధం కావు.
సెక్స్‌వర్కర్ల మీద క్లయింట్లు చెలాయించే ఆధిపత్యాన్ని ప్రతిఘటించడానికి మీ పుస్తకంలో ఒక అధ్యాయాన్నే కేటాయించారు. అలాంటి మగవాళ్ళను వెక్కిరించటంతో ప్రారంభించి తర్వాత తీవ్రమైన ఎదురుదాడికి దిగారు.
అవును సెక్స్‌వర్కర్‌తో క్లయింటు ప్రవర్తించే విధానం అణువణువునా అహంతో, ఆధిపత్యంతో నిండివుంటుంది. అసలు అతను ఆ స్త్రీ దగ్గరికి రాకముందు నించీ కూడా ఆమె మీద సహజమైన అధికారమేదో తనకు సంక్రమించినట్టుగా భావించు కుంటాడు. అతనితో కలిసివున్న ఆ కాసేపైన ఆ స్త్రీ ఏం చెయ్యాలో, ఏం చెయ్యకూడదో నిబంధనలు పెడతాడు. అతనిచ్చే డబ్బులు తీసుకోవడంద్వారా అన్ని విధాలుగానూ లొంగిపోవాలని ఆశిస్తాడు. నిజానికి నేనెప్పుడూ క్లయింట్లతో వివాదా లకు దిగను. మర్యాదగా, సున్నితంగా ప్రవర్తిస్తూ అతని కోరికల్లో నాకు ఇష్టంలేని వాటిని తిరస్కరించే అవకాశాన్ని ఏర్పరచుకుంటాను. దీనివల్ల ఆ వ్యక్తికి నా అభిప్రాయాల్ని మన్నించక తప్పని పరిస్థితి ఏర్పడుతుంది. తర్వాత క్రమంగా నిర్ణయాలు నా చేతిలోకి వస్తాయి. ఏ హోటలుకు వెళ్ళాలో, ఎలాంటి భోజనం కావాలో నేనే చెప్పగలుగుతాను.
క్లయింట్లు రమ్మన్న చోటికల్లా అనాలోచితంగా వెళ్లటం వల్ల స్త్రీలు చాలా ప్రమాదాల్లో పడతారు. హోటలు రూములకు తీసుకెళ్ళి స్త్రీలపై సామూహిక అత్యాచారా లకు పాల్పడ్డ ఉదంతాలు చాలా జరిగాయి. ఐతే, ఈ ప్రమాదాలను తప్పించుకోగలగటం కూడా అంత సులభమేమికాదు. ఎంతో జాగ్రత్తగా, దృఢంగా వ్యవహరించగలిగితే తప్ప ఈ వృత్తిలోకి స్త్రీలు తమను తాము కాపాడుకోలేరన్నది నిజం.
నేను మొట్ట మొదట కలుసుకున్నది ఓ పోలీసు అధికారిని. అతనే తర్వాత నన్ను అరెస్టు చెయ్యటానికి కారణమయ్యాడు. దాంతో నాకో విషయం అర్ధమయింది. ఏ క్లయింటూ సెక్స్‌వర్కర్‌నుంచి ఆత్మీయతను కోరుకోడు. వాళ్ళెప్పుడూ తమ అధికారాన్ని ప్రదర్శించుకునేందుకే చూస్తారు. అప్పట్నించీ వాళ్ళ అధిపత్యాన్ని ఇష్టమొచ్చినట్టుగా చెలాయించనివ్వకుండా జాగ్రత్త పడసాగాను.
మీ రచన ముగింపు అధ్యాయాన్ని తగినంత బలంగా రూపొందించలేక పోయారని చాలామంది పాఠకులు భావిస్తున్నారు. నాకూ అలానే అన్పిస్తోంది.
నిజమే, ఒప్పుకుంటున్నాను. ఈ భాగాన్ని చాలా హడావుడిగా రాశాను. మొదటి ప్రచురణ సమయంలో జరిగిన ఇబ్బందులవల్ల ఈ సారి త్వరగా ముగించా లన్న ఆత్రుతతో రచన ఎలా వస్తోందో గమనించుకోలేకపోయాను. మరోసారి ఈ రచనను తిరగరాసే అవకాశం వచ్చిందంటే నా తోటి స్త్రీలకు కొన్ని విషయాలు చెప్పాలనుకుంటున్నాను. ప్రజా జీవితంతో, సమస్యలతో సంబంధాలు ఏర్పరచుకోమనీ, సమాజాభివృద్ధికి పనికొచ్చే రంగాల్లో పనిచెయ్యమనీ చెప్పాలన్నది నా ఆశ. ఎంతోమంది అమాయకమైన ఆడపిల్లలు సెక్స్‌రాకెట్‌ వలలో పడి ధ్వంసమై పోతున్నారు. అలాంటి అమ్మాయి లకు ఆత్మరక్షణకోసం కొన్ని సూచనలు ఇవ్వాలని వుంది.
మీరిలా ఆత్మకథను రాసుకోవటమనేది నిజంగా ఓ సాహసం. ఇందుకు ప్రేరణనిచ్చిందేమిటో చెప్తారా?
నేనిలా పుస్తకం రాయాలనుకుంటు న్నానని తెలిసినప్పుడే చాలామంది గగ్గోలు పెట్టారు. మొదటి ప్రచురణ వచ్చాక, అదంతా నిజంకాదనీ, ఉత్తి కట్టుకథలు చెప్పాననీ వ్యాఖ్యానించారు. అసలు ఈ పుస్తకం రాసిన వ్యక్తి నిజంగా ఉందా అనే చర్చ కూడ మొదలయింది. తర్వాత నేను పుస్తకాన్ని తిరిగి రాస్తున్నానని తెలిసి మరో గొడవ ప్రారంభమయింది. నన్ను అడ్డుపెట్టుకుని వేరే వాళ్ళెవరో నా పేరిట ఇదంతా రాశారనీ, ఇదొక స్త్రీ ఆత్మకధ కావటంతో ‘ఫెమినిస్టు’లు దాన్ని ప్రచారం లోకి తెచ్చారనీ- ఇలా రకరకాల కధనాలు.
ఇవన్నీ విన్నాక పుస్తకాన్ని తిరగరాసి తీరాలనీ, అందుకునా స్నేహితుల సాయం తీసుకోవాలనీ నిర్ణయించుకున్నాను. నా మిత్రుల్లో కొందరు ఫెమినిస్టులు కూడా ఉన్నారు. నాకు సాయపడిన స్నేహితుల్లో ఎన్‌.బైజూ, షాజూ వి,వి, షమీనా, పి.వి.రేష్మా భరద్వాజ్‌, ఎస్‌.సంజీవ్‌, దిలీప్‌రాజ్‌ – వీళ్లంతా ముఖ్యులు. వాళ్ళు నాకు రాత పనిలో సాయం చేస్తామని ముందుకొచ్చారే తప్ప, ఏం రాయాలో నిర్ణయించే పద్ధతిలో ఎప్పుడూ ప్రవర్తించలేదు. నాకన్నా బాగా తెలిసిన వాళ్ళమూ, మేధావులమూ అన్న ఆధికత్యాభావం వాళ్ళలో ఏ కోశానా లేదు. చదువురానిదాన్నన్న ఆత్మన్యూనత నాలోనూ కలగలేదు. నా మనసులో భావాలను నాకు చేతనైన పద్ధతిలో వ్యక్తం చేశాను. వాళ్ళందరూ కలిసి నా జ్ఞాపకాలనూ, అను భవాలనూ అడిగి తెలుసుకుంటూ పుస్తకం రాయటానికి తోడ్పాటు నందించారు.
ఐతే మొదటి ప్రచురణ సమయంలో ఇలాంటి వాతావరణం నాకు దొరకలేదు. రాత పనిలో సాయంచేసిన వ్యక్తి ఇతరులెవ్వరి జోక్యాన్ని అనుమతించలేదు. అతను రాస్తున్న పద్ధతి నాకు నచ్చక ఎక్కడన్నా సవరించ బోయినా అతను అంగీకరించలేదు. ఆత్మకథా రచనకు కొన్ని పద్ధతులుంటాయని వాటిని పాటించి తీరాలనీ చెప్పేవాడు.
ఈ పుస్తకాన్ని ఇప్పుడున్న రూపంలో రాయాటానికీ, పాఠకులముందుకు తీసుకురావటానికీ నేనెంత శ్రమపడాల్సి వచ్చింది. నా అభిప్రాయాన్ని గౌరవించి పనిపూర్తయ్యేదాకా నాకు తోడుగా నిలిచిన మిత్రులందరికీ కృతజ్ఞురాలిని. నా ఆత్మకథ రెండో బాగాన్ని కూడా రాసి తీరుతాను. నా జీవితం కొనసాగినంత కాలమూ, నా అనుభవాలు ఇతరులకు ఉపయోగకరంగా తోచినంతకాలమూ పాఠకులు నా రచనలను ఆదరిస్తారు. అందుకే నా కథను మీకు ఇలా విన్పిస్తూనే వుండాలని నా కోరిక.
ఒక సెక్స్‌ వర్కర్‌ ఆత్మకథ-నళినీ జమీలా
వెల : రూ. 50 – ప్రచురణ: హెద్రాబాద్‌ బుక్‌ట్రస్ట్‌
వివరాలకు: హెచ్‌బిటి,ఫ్లాట్‌నెం. 85, బాలాజీనగర్‌, గుడిమల్కాపూర్‌
హైద్రాబాద్‌- 67 (ఫోన్‌ 23521849)
