పూల వాసనకు హృదయం పరిమిళిస్తే!
పసిబిడ్డల నవ్వుకు మనసు నర్తిస్తే!,
‘అంబా!’ అరుపుకు మది మురిస్తే!,
కోయిల గానాలకి హృదికుసుమిస్తే!,
నదుల జలజలలకు ఒడలు పురివిప్పితే!
నీది ప్రేమించే హృదయమే
పిడికెడు మెతుకుల్లేక పక్కవాడి డొక్కమాడుతుంటే,
కప్పుకోను గుడ్డలేక గుడిసెలో వాడు ఒణుకుతుంటే,
ఆకలికి ఆగలేక అడుక్కునే పిల్లలు అరుస్తుంటే,
ముసలాళ్ళు దిక్కులేక దిగులుతో మూల్గుతుంటే,
పలకపట్టే వయసువాడు తట్టతో మట్టిమోస్తుంటే
చూసిన నీమనస్సు స్పందిస్తే నీది ప్రేమ హృదయమే!!
మమతనే నవనీతంతో మనస్సంతా నిండిపోవాలి.
నీకున్నది లేని వానికి కొంతైనా పంచగలగాలి!
నీ సంపాదనలో పదోవంతైనా ధర్మం చేయగలగాలి,
నీస్వార్జితం ధర్మబద్ధమైందై ఉండాలి.
నీ మనస్సు ‘అందా’ నికి స్పందించి నట్లే.
తోటి మానవుని ‘కష్టా’నికి స్పందించాలి.
అపుడే నీది ‘ప్రేమ’ హృదయం!
అపుడే నీవు ‘ప్రకృతి ప్రేమికుడివీ’
మానవత్వమున్న మనీషినీ!
నీమాతృభూమి ఆరాధకుడివీనీ.
ప్రేమ ‘ప్రేమిస్తేనే’ తెలుస్తుంది.
ప్రేమ ‘మానవసేవ’తోనే ప్రకటిత మవుతుంది.
ప్రేమంటే కామమూ కాదు, మోహమూకాదు,
తోటివారిని తన వారనుకోడమే ప్రేమ తత్వం
మనస్సున్న ‘మానవత్వం’! – మమత వర్షించే ‘అమృత భాండం’ !!
