Category Archives: వర్తమాన లేఖ

ప్రియాతి ప్రియమైన అమ్మా! నువ్వు ఒట్టి అమ్మవే కాదు. నా స్నేహితురాలివి కూడా! అరుదైన కానుకవి. పి.యమ్‌.మణి పేరుతో రాసేదానివి. నేను ఈ రోజు అంతో ఇంతో రాస్తున్నానన్నా అది నీ వల్లే! అమ్మా నువ్వంటే చాలా ఇష్టం. నీ గురించి

ప్రియమైన శాంతిశ్రీ, ఎలా ఉన్నావు? నువ్వు విజయవాడ

ప్రియాతి ప్రియమైన హేమలతా, బంగారు తీగా, పుట్ల హేమలతా తిరిగి రాలేని లోకంలోకి వెళ్ళిపోయావా? ఎందుకంత తొందరపడ్డావు. శరీర యుద్ధం చేస్తూనే ఉన్నావు. విజయం నిన్ను చేరేలోపుగా నువ్వే గెలుపు ప్రకటన చేస్తూ,

ప్రియమైన ‘సజయా’ ఎలా ఉన్నావ్‌? నీతో నా తొలి పరిచయం గౌతమీ గ్రంథాలయం, రాజమండ్రిలో. ఆ పొగడపూల చెట్టు కింద అందరం సాహిత్య చర్చలు చేస్తుండే వేళలో నిన్ను చూశాను.

ప్రియకవీ, రాజేశ్వరీ! ఎంతో దూరం వెళ్ళిపోయావు. నువ్వు వెళ్ళిపోయాక ఆవరించిన శూన్యపు మంచులో నేనిలా మిగిలిపోయాను. చీకటినీ, నిశ్శబ్దాన్నీ ప్రేమించే నువ్వు. మౌనమే ఆభరణంగా మిగిలిపోయావు. ఒక్కొక్కసారి అన్పిస్తూ వుంటుంది.

ప్రియమైన లక్ష్మీ! ఎలా ఉన్నావ్‌? కె.బి.లక్ష్మిగానే నువ్వందరికీ చిరపరిచయం. నీలోని స్నేహశీలతే చాలామంది మిత్రుల్ని నీ దరి చేర్చింది. నిన్ను నేను మొదట ఎక్కడ చూశానో చెప్పనా!

ప్రియమైన కె.వరలక్ష్మి గారు, ఎలా ఉన్నారు? చాలా కాలమైంది మిమ్మల్ని చూసి. మీ స్వచ్ఛమైన చిరునవ్వు నాకిష్టం. మిమ్మల్ని తొలిసారిగా చూసింది రాజమండ్రి తెలుగు యూనివర్శిటీ సెమినార్‌లో 90’ల్లో అనుకుంటా.

ప్రియాతి ప్రియమైన కొండపల్లి కోటేశ్వరమ్మ గార్కి, గౌరవంతో నమస్కరిస్తూ. గాజు పలకలో విశ్రాంతి తీసుకుంటున్న మిమ్మల్ని చూసి కన్నీళ్ళు ఆగలేదు. దుఃఖం తన్నుకొచ్చింది.

ప్రియమైన సంధ్యా! ఎలా వున్నావ్‌? నిన్ను కలిసి, మాట్లాడి చాలా రోజులైంది. ఇప్పుడు అమెరికాలో వున్నాను. వచ్చాక తప్పకుండా కలుస్తాను. నువ్వంటే నాకు చాలా ఇష్టం.

ప్రియమైన సల్మా! ఎలా ఉన్నావ్‌? నువ్వు గుర్తొస్తే, పడిలేచే కెరటం వెంటనే మనసులో మెదుల్తుంది. ఎంత తెగువ, ఎంత ధైర్యం, ఎంత పోరాటం, ఎంత ఆత్మవిశ్వాసం అని ముచ్చటేస్తుంది.

ప్రియాతి ప్రియమైన ఈశ్వరీ! ఎటు వెళ్ళి పోయావ్‌? నడిచి నడిచీ, వెతికి వెతికీ అలసిన నీ కనురెప్పల ఊయలలోనే శాశ్వతంగా నిద్రపోయావా? ప్రతి మనిషిలోనూ మంచితనాన్ని, మనిషితనాన్ని

ప్రియమైన ‘రేవతీ’ ఎలా ఉన్నావ్‌? మబ్బుల తోటలో తెల్లని హృదయంతో అలా అలా గాలికి ఎగిరొస్తూ అప్పుడప్పుడు ఊహల పల్లకీ దిగొచ్చి పలకరిస్తుంటావు కదూ!

  ప్రియాతి ప్రియమైన ‘కుప్పిలి పద్మ’కు ఈ అక్షరాల పలకరింపు. ఎలా ఉన్నావ్‌? విభిన్నమైన ధోరణిలో, ఎప్పటికప్పుడు వినూత్నంగా రాసే ధోరణి నీది. పద్మా! గుర్తుందా నీకు? ‘ముక్త’ వచ్చిన కొత్తలో 97లో అనుకుంటా! సి.ధర్మారావు

  ప్రియమైన ‘చాగంటి తులసి’ గార్కి నమస్తే. ఎలా ఉన్నారు? మిమ్మల్ని చూసి చాన్నాళ్ళ యింది. చాసో సభలో మొదటిసారిగా మిమ్మల్ని చూశాను. ఆ తర్వాత సినారె గారి అవార్డు సభలో మిమ్మల్ని చూశాను.

  ప్రిియమైన కల్పనా ఎలా వున్నావ్‌? మంచువానలు మొదలైనట్లున్నాయి కదూ! మంచు కురుస్తుంటే చూడటం ఎంత అద్భుతంగా ఉంటుందో, చలికి గడ్డకట్టిన శరీరం అంత భయంకరంగానూ ఉంటుంది కదూ!

ప్రియమైన మృణాళినీ, ఎలా ఉన్నావ్‌? మొన్నా మధ్యన విజయవాడలో సాహిత్య అకాడమీ మీటింగ్‌లో కలిసాం కదా! రెండ్రోజులు హాయిగా గడిచింది. సత్యవతి గారిని, బాలాంత్రపు రజనీకాంతారావు గార్ని కలిసిన అనుభవం మరువలేనిది.