Category Archives: కవితలు

మితి లేని సంపాదన కాదు మదిలోని సంతృప్తే సంతోషమని కదలక కూర్చునే సోమరితనం కాదు

ఇంకా చెమర్చగల కళ్ళున్న వృద్ధులను చూసినప్పుడు నా హృదయం బాధతో అల్లాడుతుంది ఇక దేన్నీ మోయలేని, ఏమీ దాచుకోలేని

గుజరాతీ మూలం, హిందీ అనువాదం: డా.వినోద్‌కుమార్‌ జోషి సందర్భమంతా ఆగినా, ఆపకపోయినా తనలోకి తాను పరికించుకుంది సైరంధ్రి!

విలువల గోడలు కూలిపోకుండా సహన సానుభూతుల సౌధాలు పడిపోకుండా నిలబెట్టిన జగజ్జెట్టీ ఆమె…!

సూర్యుడు అస్తమించి నల్లటి ముసురు వర్షపు చీకటి కురిసే కాలాన యుద్ధం ముగిసి నెత్తురు పారిన ఆ అడవి చివరి సముద్ర తీరాన ఇంకా రాని పడవల కోసం కాసిన్ని లాంతర్లను

అన్ని గాలులు వీచే ముందు ముందుగా తమ దిశను ప్రకటించాలని ఎవరో ఆదేశించారు

ఎప్పటినుంచో చూస్తున్నా ఆమె కళ్ళని ఉజ్వలంగా అవి వెలుగుతున్న రోజులనుంచీ. ఒకప్పుడు ఉత్సాహపు వాకిళ్ళు ఆ కళ్ళు మెరిసే కళ్ళకు పదును చెక్కుతూ ఆమె.

ఈ భూమికి నా పాదం తాకకముందే ఈ లోకంలో కన్ను తెరవక ముందే మట్టి గుండెల్ని చెమటతో మా అమ్మ తుడిచినపుడు బరువులు ఎత్తినపుడు దించినపుడు

వలసంటే… పొట్టచేత పట్టుకొని కట్టుబట్టలతో కదిలి పోవుడే… కాదు పుట్టినింటినీ… ఇంటిపేరునూ విడిచి

అవును ఒకసారలా నీ తప్పేమీ లేకుండా కాలికే కాదు,

ఎప్పుడయినా ఎలాంటి క్లిష్ట సమయాల్లోనైనా అమ్మలో కొంత మిగిలే ఉంటుంది బిడ్డల కోసమే

నక్షత్రాలను పొదుముకొని మెరిసిపోయే ఆకాశమే… నాకు చీరంటే సప్తవర్ణాల సోయగాలతో నను చుట్టుకున్న ఇంద్రధనుస్సే…చీరంటే

దిశ మారిన మానవ దేహాలతో దేశం ఇప్పుడు చిక్కబడుతోంది శవాల దాహం తీరని కరోనాలా!

అమ్మా అని పిలవగానే పెదవులు తియ్యబడ్డాయి నీ తలపుల ఆలోచనలన్నీ నా చుట్టూ గిరగిరా తిరుగుతున్నాయి

భాగ్యనగరం సొగసులు నాటి కాకతీయులు, నిజాం నవాబులు… మనకు ప్రసాదించిన వారసత్వ సంపద

ఏంది వయా గీ కుంభమేళా అంటే…!? ఆహా…! నాకు తెల్వక అడుగుతా… ఇదింకా మహాకుంభమేళానటా