Category Archives: కవితలు

ఎన్ని తీగె సాగె కలల్ని నిర్మోహంగా తుంచేసి ఎన్ని ఆలోచనా అలల్ని నిర్దయగా అదుపుచేసి

ఏ మహిళల దినమిది? రాత్రి రెండు కొసల నుంచి కొంత తన పగటిలో చేర్చి సంసారం బండి నడపటానికి

అభయం ఎక్కడుంది…? ఎక్కడ చూసినా భయమే…! కంచే చేను మేస్తూ

ఒక మనిషిలో మరో మనిషి వుంటడంటే నమ్మలేదామె అతిదగ్గరైతే గాని తెలియలే అసలు రూపు

చీకటి పరదాలను తొలగించుకుంటూ… ప్రకృతిలా మునుముందుకెళ్తూ విద్యా, వివేకాలతో విచక్షణ జ్ఞానంతో

ఏ మాటకామాటే… నామట్టుకు నేను దేవాలయాల సందర్శన కాస్తా తక్కువే…! అదీ అక్కడి సహజ సుందర దృశ్యాలను ఆస్వాదించడానికే తప్ప…

ఉత్తర భారతమంతా చితి మంటలు, మనువాద పాలనలో. కామాంధులు రేప్‌ చేసి, హత్యలతో, హీరోల్లా ఊరేగుతున్నారు. పురుషులు మహిళలను

పురాణాల్లో పూజలందుకొనేది ఆదిశక్తే కానీ ఈ దేశంలో మగాడి చేతుల్లో ఈనాటికీ ఆడది ఒక పనిమనిషి! మరమనిషి!! కొందరికైతే వాడి విసిరేసే వస్తువు!!

ఇతరుల దృష్టిలో ఐటి ఉద్యోగులు స్వదేశంలోనే ప్రవాసులు! ఒకప్పుడు మాటల్లో ఫోన్‌ హ్యాంగ్‌ అయ్యేది నేడు ఫోన్‌కే హ్యాంగ్‌ అయ్యారు

ఆమె… స్వర్గంలో ఉండనీ నరకంలో ఉండనీ… ఆకాశంలో ఉండనీ పాతాళంలో ఉండనీ… ఆమె… ఎడారుల్లో ఉండనీ మైదానాల్లో విహరించనీ…

మిత్రులారా… మా కంటి పాపలారా… మమ్మల్నిలా చూస్తుంటే ఆశ్చర్యంగా ఉంది కదూ అద్భుతంగా ఉంది కదూ ఆనందంగా ఉంది కదూ…

భూమిక వాలంటీర్‌, బతకమ్మకుంట భుక్తి కరువైన వారి నోట మెతుక పాతిపెట్టినా పైకి లేచే ధిక్కారపు మొలక దురాగతాల దునుమాడి దిగంతాల ప్రకటించే పత్రిక – భూమిక

భయం లేదు ఈ పెను చీకటి ముళ్ళ దారినీ దాటి తీరుతాం మనం భయం లేదు నా చేయి పట్టుకో చెరసాలల ఊచల్ని మీటుతూ ఉరికొయ్యలు తెగిపడక తప్పవని

ఆమె – తనను… అడ్డుకుంటున్న అవరోధాల్ని అధిగమించి చుట్టూ పరుచుకున్న సంక్షోభతెరల్ని దాటుకొని అక్షరాల్ని ప్రాణప్రదంగా చూసుకొని… శ్రద్ధగా నేర్చుకుని

చెట్టు కొమ్మలు నరుకుతుంటేనే ఆకులన్నీ దుఃఖంతో గడ్డ కట్టుకుపోయి ముడుచుకుపోయి భూమి కనురెప్పల్లో కాల్వలవుతాయి

దాంపత్య జీవితం మూడే మూడు ముడులతో మొదలైనా అనేకానేక పీఠముళ్ళూ చిక్కుముళ్ళూ పడి కాలకొలమానం హీనాతిహీనంగా ఒకవైపుకే