Monthly Archives: September 2020

ఖో ఖో, కబడ్డీ, వాలీబాల్‌ చాలా ఆటలు ఆడదాం అన్నిట్లో గెలుపొందుదాం అందరికీ దాన్ని నేర్పేద్దాం అందరిలో ఉన్న నైపుణ్యం బయటికి తీద్దాం

నేను ఆడేది క్రికెట్‌ నేను కొడతాను షాట్‌ తీస్తాను రన్స్‌ అందరు కొడతారు చప్పట్లు చేస్తాను నేను బౌలింగ్‌ పడతాయి వికెట్లు

నేను ఆడేది ఖో ఖో నేను గెలిచేది ఖో ఖో నేను ఆడేది క్రికెట్‌ నేను కొట్టేది వికెట్‌ నేను ఆడతాను ఏడు పెంకులు నేను పెడతా అన్ని పెంకులు

ఆటల పాటలలో వచ్చింది ఖో ఖో అన్న అందరికీ వచ్చింది ఖో ఖో గంతులతో వచ్చింది కబడ్డీ ఆ గంతులతో మనం ఆడుదాం ఆట మన ఆరోగ్యం కోసం వచ్చింది పరుగు పందెం

భూమిక ఎడిటర్‌ గారికి, భూమిక మార్చి సంచికలో ప్రచురించిన ‘అసహజమనిపించే సహజం’ కథ స్త్రీల అస్తిత్వాన్ని తెలియజేస్తుంది. రచయిత్రి శాంతి బెనర్జీగారికి అభినందనలు. ఈ కథలో కేవలం మూడు పాత్రలు… కమిలిని (ప్రధాన పాత్రధారి), నీరజ (తల్లి), రాగిణి (సహచరిణి)తో పాఠకులకు గొప్ప అనుభవాన్ని కలిగించారు. మరో విషయం నీరజ (తల్లి) క్రిందటి తరానికి చెందినదైనా … Continue reading →

ఏప్రిల్‌ 3. కాఫీ కప్పుతో బాల్కనీలో కూర్చుని విచిత్రమైన నిశ్శబ్దాన్ని ఆశ్చర్యంగా వింటోంది శాంతి. పది రోజులుగా అదే వింటున్నా పట్టణ రణగొణ ధ్వనులకి అలవాటు పడ్డ ప్రాణం అర్థంతరంగా లాక్‌డౌన్‌తో ముంచుకొచ్చిన అసహజపు నిశ్శబ్దం అసౌకర్యాన్నిస్తోంది. కానీ మరోపక్క రకరకాల పక్షుల రాగాలు, కువకువలు, కీటకాల ధ్వనులతో పాటు గాలి సరాగాలూ వినిపిస్తుంటే రెండు … Continue reading →

నాకు బాగా ఊహ తెలిసాక ఏ ఇద్దరు కలిసినా ఒకే విషయం గురించి మాట్లాడుకున్న సందర్భాలు రెండు. నాకు బాగా చిన్నప్పుడు స్కైలాబ్‌ ఉపగ్రహం కూలిపోతుందనీ, అందరూ ఇంక చచ్చిపోతారనీ అనుకునే వారట. అప్పటికి చిన్నదాన్ని కాబట్టి అవేం తెలీదు నాకు. ఈ మధ్య అందరినీ అతలాకుతలర చేసిన వాటిల్లో మొదటిది నవంబర్‌ 8, 2016న … Continue reading →

కరోన వైరస్‌ – ఈ పేరు వింటేనే ప్రస్తుతం ప్రపంచమంతా ఉలిక్కిపడుతోంది. మొదట్లో దీన్ని గురించి అసలు వివరాలకన్నా, అసత్యాలు ఎక్కువగా ప్రచారంలోకి వచ్చాయి. అవి యువకులలో కొంత నిర్లక్ష్యం, వయసు పైబడిన వారిలో భయాందోళనలు పెంచాయి. ప్రభుత్వం తగిన శ్రద్ధ తీసుకుని, కరోనా గురించి విస్తతంగా ప్రచారం మొదలెట్టాక, ప్రజలకు దాని వల్ల వచ్చే … Continue reading →

కనిపించని ఒక శత్రువుతో మానవులందరం యుద్ధం చేస్తున్నాం అని కొరోనా గురించి అరటున్నారు. కానీ నా మట్టుకు నాకు నాపై నేనే యుద్ధం చేస్తున్నట్లుగా ఉంది. మొఖానికి మాస్క్‌తో ఊపిరి సరిగా అరదక చీటికి మాటికి మాస్క్‌ని తొలగించకుండా ఉండటా నికి, ఎక్కడికైనా వెళితే చేతులతో ఏదీ తాక్కురడా ఉండటానికి, ఎంతటి ఆత్మీయులు ఎదురుపడ్డా తాక్కుండా … Continue reading →

ప్రపంచవ్యాప్తంగా మనుషులు ఇలా ఎవరికి వాళ్ళు వేసే అరెస్ట్‌లో ఉండాల్సి వస్తుందనీ, కలుగుల్లోని ఎలుకల్లా ఉండాల్సి వస్తుందనీ, కలుగుల్లోని ఎలుకల్లా వీధుల్లోకి తొంగి తొంగి చూస్తుంటారనీ, అవసరమైతే ముసుగు దొంగల్లా బయటికి రావలసి ఉంటుందనీ కలలో కూడా ఊహించలేదు. ఊళ్ళకు ఊళ్ళు, దేశాలకు దేశాలు ఇలా ఒకదాని కొకటి సంబంధం లేకుండా మూసివేయడాన్ని లాక్‌డౌన్‌ అరటారని … Continue reading →

మనమెవరమూ అన్న మౌలికమైన ప్రశ్న ఉదయించిన కాలం ఇది. ఇప్పుడు బతుకుకే తాళాలు వేసుకునే పరిస్థితి. కనబడకుండా ఇంతటి విధ్వంసాన్ని కరోనా వైరస్‌ సష్టించింది. కరోనా ఎక్కడుందో తెలియదు. పక్కనుందో తెలియదు. మనలోనే ఉందో తెలియదు. అదిప్పుడు ప్రపంచాన్ని శాసించే స్థితిలో మాత్రం ఉంది. వందలాది మంది రాలిపోతున్నారు. మందు లేదు. అనువైన, అవసరమైన ఆస్పత్రులు … Continue reading →