Category Archives: కథలు

అది ప్రముఖ సైకాలజిస్ట్‌ రమణి కన్సల్టెంట్‌ రూము. ఆ రూమంతా నిశ్శబ్దం ఆవహించి వున్నది. డా|| రమణికి ఎదురుకుండా 18 సంవత్సరాల మధురిమ, పక్కన 45సం||రాల ఊర్మిళ కూర్చొని వున్నారు. మధురిమ

ట్రింగ్‌…ట్రింగ్‌…ట్రింగ్‌… హాల్లో ఫోన్‌ రంగవుతుంటే, బెడ్‌రూంలో  జడ వేసుకుంటున్నదల్లా… బాబును వాకర్‌తో

తలుపు తాళం వేసి బైటికి నడుస్తూ కన్నీళ్ళు తుడుచుకుంది సుజాత. తలుపు వెనక గదిలో ఒంటిరిగా బలహీనంగా ముడుచుకుని పడుకున్న తల్లిని తలుచుకుంటే

చాలాసేపటి నుండి తను చీకట్లోనే కూచోని వున్నట్లు అప్పుడు గ్రహించింది అనురాధ.

ఉదయం నుండి ఆకాశం మబ్బులు కమ్మింది. ఒక్కో ఉదయం మనసు మౌనంగా ఉన్నట్లుంటుంది. పగటిని కూడా శీతలంగా మార్చే మంత్రం మబ్బుల్లోనే ఉంటుంది.

కళ్లు ఎవర్ని చూస్తున్నాయో! ఎందుకు చూస్తున్నాయో! రెప్పలు ఎత్తుతున్నాది

మా ఆయన పరుశురాముడు, శౌర్యంలో ఏమోగాని క్రోధంలో మాత్రం ‘అపరశురాముడే’!

నీరజకు మెడిసిన్‌ చదవాలని…. డాక్టరవ్వాలని కోరిక వుంది. కానీ పరిస్థితులు అనుకూలించక పోవటం వలన

రాధ, తన సహ ఉద్యోగురాలు స్వప్న ఎపి ఎక్స్‌ప్రెస్‌ రైలును అందుకోవ డానికి ఢిిల్లీ రైల్వే స్టేషన్‌లో రెండవ తరగతి

ఆదివారం పొద్దున్న తొమ్మిది గంటల సమయం…     నాన్నమ్మా…. గట్టిగా అరుస్తూ నాన్నమ్మ సీతమ్మను

”రంజనీ! నిన్ను పదివేలు డ్రా చెయ్యమన్నాను, చేశావా?” న్యూస్‌ పేపర్‌ చదువుతూ అడిగాడు ఆనంద్‌.

అర్ధరాత్రి రాణి ఇంటి తలుపుని ఎవరో తట్టడం కొత్త కోడలి అడుగుల శబ్దంలా మెల్లగా, మెత్తగా పాద శబ్దాలు ఇంకెవరికీి వినపించక పోయినా రాణికి మాత్రం

నీతో మాట్లాడి ఎన్నేళ్లయింది… గుండె పాతరను తవ్వి నీ గురుతుల గురుములను కొలుచుకొని ఎన్నాళ్లు గడిచిపోయినాయి… చాన్నాళ్లకు మొన్నొక సారి, ఆ కొండమింద నుంచి దిగి వచ్చిన ముసురుమబ్బు నీ తలపులను మోసుకొచ్చి నన్ను తడిమేసి తడిపేసి పోయింది. నీకు తెలియదేమో, నేనిప్పుడు ఏడాదిగా ఏడుకొండల కాళ్ల దగ్గర కుదురుకొని ఉండాను. ఆ మొయిలు నా … Continue reading →

ఎంతయినా నీవు పాషానివే. చదువుకొని యింత పెద్ద ఉద్యోగం చేస్తున్నావుగాని సామాజిక స్పృహ బొత్తిగాలేదు. ఎన్ని చెప్పు మీ ఆడోళ్ళ బుద్ధంతే. ఏమయింది ఉపోద్ఘాతం లేకుండా విషయం డైరెక్టుగా చెప్పొచ్చుకదా.

సంత ముగించుకుని అడివి బాటలో నడుస్తూంది ఝముటి గొహరా. దుఃఖాల దొంతరలతో చేసిన మెట్లపై పాదాలు మోపుతూ జీవితపు ఒడిదుడుకులపై నడుస్తున్నట్టుందామె. ఏదో అమూల్యమైన వస్తువన్నట్లు అతి జాగ్రత్తగా మూటను గుండెలకు హత్తుకుని నడుస్తూంది, లేత పసికందు ఆమె స్తనాల్లోని పాలు కుడుపుతూందా అన్నట్లు!

ఇప్పుడే నిక్కూ ఫోన్‌ చేసాడు : ”అమ్మా, ఎప్పుడొస్తున్నావు? నువ్వు సండే వస్తానని ప్రామిస్‌ చేసావుగా?” అంటూ… మోనిక వాడిని బుజ్జగించింది. ”నిక్కూ, నువ్విప్పుడు చిన్నపిల్లాడివి కావు. మమ్మీ ప్రాబ్లెమ్స్‌ అర్థం చేసుకోవాలి. నాకు శెలవు దొరగ్గానే వస్తానుగా”! మోనిక వాడినైతే బుజ్జగించింది కానీ – ఇప్పుడే ఏడిచేటట్లుంది ఆమె పరిస్థితి. ఈ