Category Archives: నివాళి

హేమక్క లేదు అన్న విషయం తెలిసి జీర్ణించుకోలేకపోయాను. ఇది నిజమేనా? అని మళ్ళీ మళ్ళీ ఫోన్‌ చేసి తెలుసుకున్నాను.

డా.పుట్ల హేమలత గారు మరణించారనే సమాచారాన్ని అప్రయత్నంగా వాట్సప్‌లో చదివాను. నాకు పెద్ద షాక్‌ తగిలినట్లయింది. ఈ సమాచారం తప్పనుకున్నాను.

పుట్ల హేమలత గారు! ఇకలేరు అన్న విషయం నమ్మలేక పోయాను. ఒక ఆత్మీయ మిత్రురాలు దూరమయ్యారన్న బాధ.. మనస్సునంతా తొలిచివేస్తోంది.

హేమలత గారు నిగర్వి. అందుకే నాకు చాలా నచ్చారు. బొమ్మూరు యూనివర్శిటీలో మా పరిచయం. నా బయోడేటా చూసి సుధాకర్‌ సార్‌, నేను ఎంతో మురిసిపోయామని చెప్పారు.

‘రెప్పపాటు ఈ జీవితం’ అంటే ఇదేనా… నాల్గో తారీకుదాకా కలిసి ఉన్న పిల్ల నాల్గు మాటలైనా చెప్పకుండా ఇలా అర్థాంతరంగా తనది కాని స్టేషన్‌లో హడావిడిగా దిగేసినట్లు బతుకుబండి దిగేసింది.

హేమలత పుట్ల గారూ! మీరిచ్చిన ప్రోత్సాహంతోనే విహంగకి రాయడం ఒక అదృష్టంగా భావించాను. ఆరోగ్యం ఎలా ఉంది దుర్గా అని ఎంతో ఆప్యాయంగా పలకరించేవారు.Take care of your health.

నేను మొదటిసారిగా హేమక్కను 2013లో రాజమండ్రిలో కలిశాను. ఆ సంవత్సరం ఫిబ్రవరి 17, 18 తేదీలలో బొమ్మూరు సాహిత్య పీఠంలో ప్రరవే 3వ రాష్ట్రస్థాయి సదస్సు జరిగింది.

అవి బొమ్మూరులో తెలుగు యూనివర్శిటీ ప్రారంభమైన కొత్త రోజులు. నన్నూ, మా గీతని సెమినార్లకు పిలుస్తుండే వాళ్ళు. కాలేజి మొహం ఎరగని నాకు యూనివర్శిటీకి వెళ్ళడం గొప్ప అద్భుతంగా ఉండేది.

ఆమె ఓ బంగారు తీగ హేమ-లత అవును, ఆయన చెప్పుకున్నట్టుగా ఆమె ఆయన పాలిట ఓ బంగారు తీగ.

నా పేరు పెరుమాళ్ళ రవికుమార్‌. నాది నంధ్యాల. నేను పొట్టి శ్రీరాములు తెలుగు విశ్వవిద్యాలయంలో ఎం.ఏ. చదివే రోజుల్లో మాకు ఎండ్లూరి సుధాకర్‌ గారు ఆచార్యులుగా ఉండేవారు.

మనుషులు శాశ్వతంగా భూమ్మీదే ఉండిపోరని తెలుసు కానీ ఇంత హఠాత్తుగా మాయమైపోతారని అస్సలు అనుకోలేదు. నిన్న హేమ ఇక లేరన్న విషయం తెలిసి మనసు పట్టేసేదాకా…

కాలం తానేంటో ఒక్కసారిగా చూపిస్తుంది… జీవితం అంటే ఇదే… అని చరిచి చెబుతుంది.

హేమలత ప్రరవే ఆవిర్భావ సందర్భం నుంచి నాకు పరిచయం. తొలి కార్యవర్గం సభ్యులుగా ఉన్నాము. పదేళ్ళ క్రితం అదే చిరునవ్వు, అదే పసిపాప ముఖం.

నా పేరు బుంగ మనోరంజితమ్మ. నేను భోగాపురంలో పుట్టాను. ట్రైనింగ్‌ టీచర్‌గా చదివాను. తర్వాత నా తల్లిదండ్రులు, ఏలూరు దగ్గర ఉన్న గుండుగొలను అనే

ప్ర.ర.వే లో చేరాక నాకు ఎంతోమందితో పరిచయం, స్నేహం కలిగాయి. ఆ సందర్భంలో హేమలత గారితో పరిచయం గాఢమైనది. అంతకుముందే ‘నీలిమేఘాలు’లో ఆవిడ ‘జ్ఞాపకాల తెరలు’ చదివినట్లు గుర్తుంది.

ఈ సువిశాల ప్రపంచంలో మనిషి పుట్టిన దగ్గర నుండి చనిపోయేవరకు ఎంతో మందిని కలుసుకుంటాడు. అందరూ బంధువులు కాలేరు.