Category Archives: కవితలు

ఎక్కడా… సొంతంగా నిలబడలేని వానికే ఎక్కువ ఆరాటం…

ఆధునిక అమ్మాయీ! ఒక్కసారి నీ బలమెంతో దృష్టి సారించుకో కర్కోటక రక్కసి మూకల నుంచి

నేను ముఖమైనా కడగలేదు, పాచిముఖంతోనే పరమాన్నం వండిపెడితే చెమట చుక్కల కంపులోనే ఘుమఘుమల వాసనలు పుట్టించిన

వెలకట్టలేని త్యాగాలు, ఎల్లలు లేని ప్రేమలు, కొదవ లేని జాలి,

కృతజ్ఞతలు మీరు మాతో చేయించిన నగ్నకవాతుకి కృతజ్ఞతలు మమ్మల్ని మీరు నగ్నంగా మాత్రమే

సృష్టికే మూలమై చెలగేను స్త్రీమూర్తి చిరునగవు మోముపై నిలిపేను స్త్రీమూర్తి

మేకప్‌ వేసుకున్న నవ్వు మూల మలుపుపై ఎదురవుతుంది

కులమతాల కుచ్చుటోపీలలో శిరసు వుంచి, శిరమువంచి సలాములు కొడుతూ సంకుచిత ఆలోచనలతో

ఆడది అబల కాదు సబల అంటూనే ఏనాడైనా ఆమెకు బలాన్ని నిరూపించుకునే అవకాశాన్నిచ్చావా…? ఆకాశంలో సగమంటావు అవనిలో అర్ధభాగం నువ్వేమంటావు

ఎక్కడున్నా… ఏం చేస్తున్నా… మనసంతా ఒకటే ఆతృతతో కూడిన దిగులు తెరలు… తెరలుగా… పొరలు… పొరలుగా అలుపన్నదే లేకుండా… ఆగడమన్నదే తెలియకుండా

ఎప్పుడూ ఆలోచించి వుండవు అడుగు బైట పెడుతూ వున్న నిన్ను ఎన్నిసార్లు తరచి చూసుకుంటుందో…!!

స్త్రీలంతా విషాదాన్ని తలకెత్తుకుని ఒక్కళ్ల పై ఒక్కలుగా ఏతం పోస్తున్న దుఃఖంతో వలపోస్తూ ఎట్లా తెల్లారుతుందో ఎట్లపొద్దు

నాగేటి సాళ్లు దున్ని చెమట చుక్కలతో సాగు చేసి నేలమ్మ ఒడిలో దాచిన విత్తనాలకై

బాబోయ్‌! మన వంశంలో జన్మించిన నిరీక్షణా ఫలాన్ని

పేరు పెద్దరికం లేని పెద్దముత్తైదువను నిండుగా పూదిచ్చిన పొత్తుల కుండను ఊరంతా చెయిచాపే…

నల్లగా నిగనిగలాడే పట్టు కుచ్చులాంటి కురులను సిగగా చుట్టి లేక జడ వేసి సన్నజాజులు పెట్టుకుంటే