Category Archives: కవితలు

  అవును… ఈ రోజు నుంచి నాలుగడుగులు నడిచే తీరుతా

  నేనొక విశ్వప్రేమికురాలను ఈ విశ్వమంతా నేను వ్యాపించాను నేనొక నదీ ప్రేమికురాలను

  ఎన్ని సముద్రాలు దాటుంటాం ఇలా నిటారుగా నిలబడడానికి… అల్ట్రాసౌండు తెరను దాటి

  నాన్న పోయాక అక్కె ఇంటి పెద్దైంది తన ఇష్టాన్ని కాదన్నాడని

  చీకటి చిత్తడిని చీల్చుకుని వెలుతురు కత్తులు పొడుచుకొచ్చాయ్‌…

వాళ్ళంటారు ఎవరెస్ట్‌ శిఖరం అధిరోహించినందుకు నేను వాళ్ళతో సమానమని

  ఆమెకి అన్ని రాత్రి స్పర్శలు ఒకేలా అనిపించవు

  ఏ రోజు నాది అని అనుకోవాలి పుట్టాకా మగ, ఆడ పుట్టుకలో తల్లితండ్రుల్లో వ్యత్యాసం చూసినపుడా

  ఏ పూటకాపూట ఆకలేస్తున్న కాలం

”నన్నెందుకు ప్రేమిస్తావు నువ్వు?” అప్పుడప్పుడూ అడిగేదామె… వంటింట్లో గిన్నెలు కడుగుతున్నప్పుడో లేదూ నాకు మూడవ కప్పు టీ ఇస్తున్నప్పుడో

వెన్నెలంతా నాదే మల్లెల పరిమళమంతా నాదే అని సూర్యుడు నిద్రపోగానే అనుకుంటావేమో…

ఏదైనా నిష్పత్తే కొంచెం ప్రేమ కొంచెం ఈర్ష్య కొంచెం సాహసం కొంచెం విషాదం

నదినని అంటావు అయినా పరవళ్ళు త్రొక్కనియ్యవు

తాను కాలిపోతూ ప్రపంచానికి వెలుగును నలుదిశలకు పంచుతుంది దీపం!

  కొండల అంచుల నుండి స్రవిస్తున్న జలపాతాలు హృదయాన్ని జలదరింప జేస్తున్నాయి

  మాతృ గర్భంలో అంకురించినది ‘అమ్మాయి’ అని తెలియవస్తే మొగ్గగానే తుంచివేస్తారేమోననే దిగులుతో నన్ను బ్రతికించమ్మా