Category Archives: సంపాదకీయం

ఒక తండ్రి తన కూతురిని అడిగాడు చదువుకోవాలా? నువ్వెందుకు చదువుకోవాలి? నాకు చదువుకునే కొడుకులు ఉన్నారు అమ్మాయివి నీకు చదువెందుకు?

అమ్మాయిలు గాలులలాగ తయారవుతారు తడబడకుండా వీచడమే గాలుల ఆనందం తమను నిష్కారణంగా అడ్డుకుంటే ఆ గాలులు ఒప్పుకోవు

జయశ్రీ గత మూడు దశాబ్దాలుగా ఆంధ్రప్రదేశ్‌లో హక్కుల ఉద్యమంలో పని చేస్తున్నారు. ఆంధ్రప్రదేశ్‌లోని వెనకబడిన రాయలసీమ ప్రాంతంలో జయశ్రీది కంగు కంగున మోగే ఒక ధిక్కార స్వరం. ఒకవైపు అధికారులతో నిర్భయంగా, నిర్మొహమాటంగా మాట్లాడుతూ మరోవైపు బాధాతప్తులకు అండగా నిల్చే జయశ్రీది కడప జిల్లాలో ఒక బలమైన గొంతు.

చిన్నప్పుడు ఆటల్లో దెబ్బలు తగిలి రక్తం కారుతుంటే గాయపాకు పసరు వేస్తే చటుక్కున రక్తం కారడం ఆగిపోయేది. గాయం మెల్లగా మానిపోయేది. ఆ కాలానికి అది వైద్యమే. నల్లేరు కాడల చారు కడుపును చక్కగా శుభ్రపరుస్తుంది. అదీ ఒక వైద్యమే. ఇన్ని రకాల టూత్‌పేస్టులు దండెత్తని రోజుల్లో వేపపుల్ల, సరుగుడు పుల్లలు, ఉత్తరేణి పుల్లలు

కరోనా సెకండ్‌ వేవ్‌ సృష్టిస్తున్న కల్లోలం, విధ్వంసం గమనిస్తుంటే, పిట్టల్లా రాలిపోతున్న మనుషుల్ని చూస్తుంటే, గుండెల్లోంచి పొంగుకొస్తోన్న దుఃఖం గొంతులో సుడులు తిరుగుతుంటే ఓదార్పు కోసం ఏ దిక్కు చూడాలి, ఎవరి భుజాన్ని అడగాలి, ఎవరి గుండెమీద వాలి భోరున ఏడవాలి? సంవత్సర కాలంగా జరుగుతున్న దారుణ పరిణామాలు, మనిషికి మనిషి కాకుండా పోతున్న వైనాలు … Continue reading →

పొద్దున్నే సరోజ ఫోన్‌. ఇంత పొద్దున్న ఆమెకు క్షణం తీరికుండదు. ఇంట్లో పనులు పూర్తి చేసుకుని ఇరవై కిలోమీటర్ల దూరంలో ఉన్న స్కూల్‌కు పరుగెత్తాలి. స్కూళ్ళు మొదలయ్యాయి కూడా. ఫోన్‌ ఎత్తాను. ‘‘ఏంటీ, ఈ రోజు ఉదయాన్నే తీరికైంది’’ అన్నాను నవ్వుతూ. అటువైపు మాటల్లేవు. వెక్కిళ్ళు వినిపిస్తున్నాయి. ‘‘సరోజా ఏమైందే. అందరూ

”అష్ఠ వర్షాత్‌ భవేత్‌ కన్యా” అంటే ఎనిమిదేళ్ళు వచ్చిన బాలిక కన్య కిందే లెక్కకట్టి ఎనిమిదేళ్ళు నిండకుండా పెళ్ళి చేయాలి అనేది ఒకప్పటి నియమం. పుత్తడి బొమ్మ పూర్ణమ్మ కథ రాసిన గురజాడ ఉద్దేశ్యం బాల్య వివాహాలు చెయ్యొద్దని చెప్పడమే. అయితే ఈ కథ చదివిన వాళ్ళు, దృశ్యంగా చూసిన వాళ్ళు కడవల కొద్దీ కన్నీళ్ళు … Continue reading →

1975 లో చిన్న బావిలాంటి మా సీతారామపురం నుండి నేను మొదటి సారి రైలెక్కి మా నాన్నతో కలిసి హైదరాబాదుకొచ్చినప్పుడు నేను చాలా భయపడిపోయాను. రైల్లోనే వింత అనుభవం ఎదురైంది. హైదరాబాద్‌ సమీపిస్తున్నాం. నా ఎదుటి సీట్లో ూర్చున్న ఒకాయన కాలు పొరపాటున నా కాలికి తగిలింది. ‘మాఫ్‌ కరో బేటీ’ అన్నాడు. నేను కంగారుపడి … Continue reading →

ప్రజాస్వామ్య దేశాల్లో ప్రజలను రక్షించాల్సిన గురుతరమైన బాధ్యతతో పోలీసు శాఖ పనిచేస్తుంది. శాంతి భద్రతలను కాపాడడం, ప్రజల ధన, మాన రక్షణ చేయడం పోలీసుల ప్రథమ బాధ్యతగా ఉంది. ప్రజలకు ఎలాంటి సమస్య ఎదురైనా ఠక్కున గుర్తొచ్చేది పోలీసులే. అందుకే వారు రక్షక భటులయ్యారు. ప్రజల్ని రక్షించాల్సిన బాధ్యత రక్షక భటులది. 100 నెంబర్‌ పోలీసుల … Continue reading →

నా చిన్నతనంలో నేనెప్పుడూ అనుకునేదాన్ని మా ఇంట్లో ఆడవాళ్ళెవరూ పొలానికి ఎందుకెళ్ళరని. మా అమ్మగాని, పిన్నమ్మ, పెద్దమ్మలు కానీ ఎప్పుడూ పొలానికెళ్ళినట్లు నేను చూడలేదు. మా తాతకి బోలెడంత పొలముండేది. మా నాన్న మాత్రం ఎప్పుడూ పొలంలోనే

దేశం మొత్తానికి తాళం పడిన రోజులు. మార్చి 22 జనతా లాక్‌డౌన్‌ అంటూ మొదలైన సుదీర్ఘ లాక్‌డౌన్‌ పీరియడ్‌. ఎవ్వరం గడపదాటని, దాటలేని పరిస్థితి. ఎలాంటి హెచ్చరికలూ లేకుండా, ఎలాంటి ఏర్పాట్లు చేయకుండా రేపటినుండి మీరంతా మీ ఇళ్ళకు తాళాలేసుకుని ఇంట్లో కూర్చోండి అంటూ ప్రభుత్వం తాఖీదులు జారీ చేసిన సమయం. అర్థరాత్రి నోట్లు బందు … Continue reading →

మార్చి 22, 2020 తర్వాత ప్రపంచం కోవిడ్‌-19కి ముందు కోవిడ్‌కు తర్వాత అంటూ రెండుగా విడిపోయింది. ఇంత భయానక పరిస్థితిని మనం బతికున్న రోజుల్లోనే చూడాల్సి వస్తుందని మనమెవరమూ ఊహించలేదు. అసలు ఈ కరోనా వైరస్‌ అంటే ఏమిటి? ఏం చేస్తుంది? అదెలా ఉంటుంది? ఏమీ తెలియదు. ఎక్కడో చైనాలో ఒక పట్టణంలో వచ్చిందట అనే … Continue reading →

తెలియదు. కానీ ఈ కల మూడు నెలలుగా రోజూ కవ్విస్తోంది. కోవిడ్‌ 19 రిలీఫ్‌ పనుల్లో నిండా మునిగి ఉన్నా, ఏ వైపు నుంచి వైరస్‌ ముక్కు మీదో, నోటి మీదో, కంటి మీదో వాలి ఉక్కిరి బిక్కిరి చేస్తుందో తెలియదు. అసలు మామూలు పరిస్థితులు ఇప్పట్లో చూస్తామో లేదో తెలియదు.

నాకు ప్రేమ లేఖలు రాయడం చాలా ఇష్టం. నా నేస్తాలందరికీ ప్రేమలేఖలు రాసాను. ఇంకా రాయాల్సిన వాళ్లు చాలా మంది ఉన్నారు.

మార్చి 8, 2020 గురించి రాయాలంటే ఎప్పుడూ లేని ఒక ఉద్వేగం మనసును కమ్మేస్తోంది. 1975లో ఇండియాలో ఉమెన్స్‌ డే మొదలైనప్పటి నుండి నా జీవితానికి ఈ రోజుకు పెనవేసిన బంధం ఎప్పుడూ కళ్ళముందుకొస్తుంది. 45 సంవత్సరాల క్రితం మహిళా సాధికారత, అభ్యున్నతుల కోసం డిక్లేర్‌ చేసిన అంతర్జాతీయ మహిళా దినాన్ని నమ్ముకునే నేను మా … Continue reading →

  లామకాన్‌లో రాజ్యాంగ ప్రవేశికను అందరి చేత చదివించి, చివరి వాక్యం చదువుతున్నప్పుడు నా గుండె పులకించి, నా శరీరమంతా పాకింది ఆ పులకింత. ఆ మాట బహిరంగంగా అందరి ముందు ప్రకటించాను కూడా. అదే పులకింత ఇంకొంత ఉద్వేగంతో మిళితమై షాహీన్‌బాగ్‌లో అడుగుపెట్టినప్పుడు కలిగింది. డిశంబరు 15 నుండి నా లోపలొక స్వప్నంగా తిరుగాడుతున్న