Category Archives: కవితలు

జీవితం నెమ్మదిగా దుఃఖిస్తూ కరుగుతుంది పరీక్షించడానికి ఏమీ ఉండదందులో

ఇప్పుడీ బావిలోకి చేతాడు వేయడానికెవరూ లేరు

మనిషికి ఉందా మానవత్వం ఏమిటి నేస్తం నీ నిర్లిప్తత నిందలా ఉందే

వానంటే తడిసిన మనసు పుట్టలోంచి

అంబేద్కర్‌ ఒక సమర భేరి అణగారిన జాతి కోసం

నువ్వు నేను ఒకే ఇంట్లోవాళ్ళం నువ్వు పుడితే… ఆహా అనేవాళ్ళు

ఏముంది మనకి మనదీ అని గర్వంగా చెప్పుకోవడానికి ఆకాశంలో సగమని అనుకోవడమే కానీ

ఆ వీథి ఎప్పుడో నిశ్శబ్దాన్ని కౌగలించుకుంది

ఒక స్త్రీ కేరింతల దేహ సముద్రం మరో స్త్రీ దుఃఖపు తీరం

మనిషి నదిలా ప్రవహించడం నేర్చినట్లు మట్టిమీద పూర్తిగా విస్తరించుకున్నట్లు

ఇవాళ ఇంట్లోకి వెళ్ళగానే కనబడింది ఒక విచిత్రమైన దృశ్యం

ఎడతెగని కూలిపనిలో పసిబిడ్డగా చేరుతుంది నీళ్ళబిందెలతో పాటూ

అనారక్షిత అపవాదు సముద్రంలోకి

ఆడదాని మెడలో మూడుముళ్ళు బిగించి తన సొత్తు అనుకుని పెత్తనం సాగించే

నా చేసంచీలో ఎప్పుడూ ఉంటాయి విత్తనాలు

దుఃఖం నేను దుఃఖం నువ్వు