Category Archives: పుస్తక సమీక్షలు

కన్నబిడ్డ సమాధి రాయి మీద ”Beloved” అన్న ఏడు అక్షరాల పదాన్ని చెక్కడానికి, పది నిమిషాల పాటు స్మశానంలోనే తన మానాన్ని ఖరీదు చేసుకున్న అమ్మ కథని ఎప్పుడైనా చదివారా?

“Death ends a life, not a relationship. All the love you created is still there. All the memories are still there. You live on in the hearts of everyone you have touched and nurtured while you were here.” Morrie … … Continue reading →

  ”దొరా, తలను లోపలికి పెట్టుకో. ఆడది తానమాడడాన్ని అలా చూస్తున్నావే…” కోపంగా చెప్పాడు దొరైకణ్ణు.

భారతదేశం పేరు వినగానే మనకు ముందుగా గుర్తుకు వచ్చే అంశం కుటుంబ వ్యవస్థ. కుటుంబం అంటే తల్లి, తండ్రి, పిల్లలు అని మాత్రమే అనుకుంటారు. కానీ వారి మధ్య ప్రేమ కూడా ఉండాలి. ప్రేమతో కూడిన బంధాలే కుటుంబాలుగా నిలుస్తాయి అని

ఆర్జన వేరు… ఆచరణ వేరు. చదువుతో అంతవరకూ సముపార్జించిన జ్ఞానానికి అనుగుణంగా మనసుని సిద్ధపరచకపోతే మనిషి ఏమవుతాడు, ఏ తీరాలకి చేరతాడో…

”ఎవరినైనా అడిగి చూడండి మీ జీవితాదర్శం ఏమిటి?” అని, లేదా మిమ్మల్ని మీరు ప్రశ్నించుకోండి. ఒక్కొక్కరి నుండి ఒక్కొక్క సమాధానం వస్తుంది… మీ మీ సమాధానాలని అలాగే గుర్తుపెట్టుకోండి.

ఆ రోజు… సత్య నా చేతికీ పుస్తకాన్నిచ్చి అద్భుతమైన పుస్తకమోయ్‌! చదువు. వీలైతే సమీక్ష రాయి అని ఏ క్షణంలో ఇచ్చిందో కానీ, నా వెంటే నడుస్తోందీ పుస్తకం. పల్లె గంపనిండా కతల్ని ఎత్తుకొచ్చింది భారతి. నిజానికివి కతలు కావు.

ఈ రోజుల్లో ఒక మంచి పుస్తకం చదవాలంటే బాగా పాతవో లేదా ఇంగ్లీష్‌ నుండి అనువదించినవో అయి ఉండాలేమో అన్న ఆలోచనని పటాపంచలు చేస్తూ అప్పుడప్పుడూ అచ్చమైన తెలుగు పుస్తకం ఒకటి మన కళ్ళని పరుగులు పెట్టించడం

ఆగస్ట్‌ 14… నిజానికి మన దేశంలో దేశ భక్తి ఉప్పొంగేది ఆ ఒక్క రోజే. అదేంటి దేశ భక్తి పొంగాల్సింది ఆగస్ట్‌ 15న కదా అనుకుంటున్నారా? నిజమే కానీ సోషల్‌ మీడియా పుణ్యమా అని… ముందురోజు తెల్లారగానే…

ఒక స్త్రీగా తన పరమావధి ఏమిటి? తాను తన జీవితాన్ని ఎలా మలచుకోవాలి? చిన్ననాటి నుండి తండ్రి అని, సోదరుడని, భర్త అని, కొడుకులని ఎవరి పంచన ఉంటే వారి వ్యక్తిత్వపు ఆలోచనలే తనవా? లేదా తనకంటూ ఒక వ్యక్తిత్వం ఉండాలా?

మరి కొందరి జ్ఞాపకాలు ముళ్ళు ముళ్ళుగా గుచ్చుకుంటాయి గుండెల నిండా దిగుళ్ళు నింపి

సాహితీవేత్త వ్యక్తిత్వ నిర్మాణ పునాదులపైనే తన రచనా శైలి రూపుదిద్దుకుంటుందని ప్రముఖ రచయిత్రి వాసిరెడ్డి సీతాదేవి ఏనాడో సెలవిచ్చారు.

  ఎవరి స్వప్పమైనా ఏం ప్రతిబింబిస్తుంది? గతం చూపించిన అనుభవాలు… వర్తమాన పరిస్థితులు… భవిష్యత్తుపై ఆశలు… ఇవే కదా?

కాత్యాయని విద్మహే గారన్నట్లు ఉద్యమ చైతన్యాన్ని గుండె గుండెనా దీపంలా వెలిగించి అనేకులింకా సమూహంలో భాగం కావడాన్ని ఆశించి రజిత కవిత్వం రాస్తున్నది.

కొన్నిసార్లు కథ లోపలి కథల్లోకి వెళ్ళి చూడాలి. అవును… ఎందుకంటే కొన్ని కథలు ఎప్పుడూ చదివే కథల్లా ఉండవు.

”ఏ సమాజం అయితే వారికోసం ఏర్పడలేదో, వారివల్ల ఏర్పడలేదో ఆ సమాజంలో స్త్రీలు జీవిస్తున్నారు” – ఓషో