Category Archives: కవితలు

నాకు వెలుతురూ చీకటీ ఒక్కటే చీకటి చెడ్డదని

ముళ్లలాంటి కాలంలో జీవితం అన్యాక్రాంతమై పోయినాక మొద్దువారిన మొండి బతుకుల నేపథ్యంలో…

యెవరెవరో.. ఏమేమో… చెప్తూనే ఉన్నారు..

రోహితా… రోహితా – మిత్ర రోహితా రోహితాని అమ్మ నిన్ను పిలిచెనా నవమోహన రూపాన్ని దేశం పరిగాంచెనా ఏ వెలివాడల రూపమూ ఎవడార్పలేని దీపమూ ఏ మనువాదుల శాపమూ ఏ కులనీతి కూపమూ రోహితా రోహితా నువు తిరుగరాయి ఈ చరితా ||రోహితా||

అక్షరాలకు ఆయువు పోసిన మా అమ్మ – కత్తి పద్మారావు చీకటి విరబూస్తుంది కనురెప్పలు మూస్తే స్మతి ప్రపంచం కదులాడుతోంది అమ్మ నడిపిస్తున్నట్టే ఉంది

”పేరు” – ఎస్‌. కాశింబి వెన్నెలలా పుట్టి…వన్నెలతో అలరిస్తావు పువ్వులా పెరుగుతూ…నవ్వులు పండిస్తావు మమతలతో పెనవేసి…మాటలతో మురిపిస్తావు మల్లెలా ఇల్లంతా…అనుక్షణం గుబాళిస్తావు!

మహిళ – యం. శాంతిరావు మహిళా ఓ మహిళా! మహిలోని మణిపూసా మహిలోని ఆణిముత్యానివా? సృష్టికర్తా బ్రహ్మా బిడ్డకు జన్మనిచ్చిన అమ్మా

గురివింద గీతలు – తాటిశెట్టి రాజు మహిళా దినోత్సవ కవితకేముందిలే సారూ…!

పుట్టగానే శిశువు అని బలిపశువును చేసారు …

మనం సత్యమేదో తెల్సుకోవాలి అది బ్రతుకులో ఉందో

నస్త్రీ స్వాతంత్య్ర మర్హతీ ఎంత గుట్టుగా అమలు జరుగుతోందో

కడుపులో మనం అమ్మని పెట్టిన అవస్థలకి పురిటి నొప్పుల బాధలకి అమ్మ అంతం కావాలి అనుకుంటే

సహనం సంయమనం కలగలిసిన కదంబానివి సంస్కృతీ సభ్యతల నిజబింబానివి

(భూమిక నిర్వహించిన కథ, కవితల పోటీలో రెండో బహుమతి పొందిన కవిత) అవాంఛిత గర్భంతో అమ్మ కడుపున పడ్డాను అందుకే ఏడ్చి కూడా నవ్వించలేక పోయాను..

కండ్లు మూసుకు పోతుంటే ఊహలు ఉడాయించుకు పోతుంటాయి?

మతమంటే… మరో మనిషి పట్ల సద్భావనయని