Category Archives: కవితలు

అమాయకంగా కడుపాకలి తీర్చాలని ఆరాటపడే అమ్మకేం తెలుసు?

ఆడిస్తే ఆడాను ఆటబొమ్మలా నేర్పించిన మాటల్నే పలికాను చిలుకలా

పాపలూ కనుపాపలూ క్షేమమా. పువ్వంటి తల్లిఒడిలో

మౌనం ఒక ఆయుధమై ప్రశ్నిస్తుంది

నేను మణిపురికి వెళ్ళినప్పుడల్లా ఆమె స్ఫూర్తిని అనుభూతి చెందేవాడ్ని,

నేను పోరాడుతున్నాను

ఆడపిల్లవని లోకమున్నదని స్వేచ్ఛహక్కుని వదిలేశావే…

మల్లన్నసాగర్‌ వద్దు మా ఊరే ముద్దంటు కంటికి, మంటికి ఏడుస్తూ వచ్చే కష్టాన్ని ఆపమంటు

……. ఆమెని అందరూ ఆడపిల్లంటారు, ఆమె ఆడపిల్ల కాదు….

బాలలారా! బాలికలారా! విద్యాబుద్ధులు నేర్పినా!

అమ్మా.. శక్తిమాన్‌..! నువ్వు కన్ను మూసినందుకు

ప(మ)గవాడు పుట్టిన వెంటనే చక్కగా ఉన్నానని,

ఇన్ని ఏళ్ళ తర్వాత మరలా అతని చూపుల్లో కొత్తదనం ఆ చూపులు కొత్తగా చూస్తున్నాయి

మన మధ్య తిరుగాడే బహుముఖ రూపాలతో వ్యాఘ్రాలు

అనాలోచితంగా ఉన్నప్పుడు ఎప్పుడు చొరబడ్డావో తెలియదు

అంతస్థులు పెరుగుతున్నాయి అద్దాల కిటికీలు…