Category Archives: కవితలు

వాళ్ళు మనల్నింకా జనజీవన స్రవంతిలో కలుపుకోనేలేదు! మానవమాత్రులుగా గుర్తించనేలేదు!

ఎన్ని ఉషోదయాలు మరెన్ని అస్తమయాలు

మరాఠీ నుండి అనువాదం : సునీల్‌ సర్దార్‌, విక్టర్‌ పాల్‌

చంద్రుడు వెళ్ళిపోయాడు సూర్యుడు వచ్చేశాడు

వారిని మనుషులని ఎలా అనను? విద్య లేదు జ్ఞానం లేదు

వాళ్ళు మనల్నింకా జనజీవన స్రవంతిలో కలుపుకోనేలేదు! మానవమాత్రులుగా గుర్తించనేలేదు!

కోనసీమలో కొబ్బరాకులా మండుటెండలో చల్లటి చెట్టునీడలా

నిశ్శబ్దపు నిశీథిలో నక్షత్రాలు మౌనంగా నాకు తోడైన వేళ… నిశ్చలమైన నదిపై చంద్రవంక వెన్నెలను అలంకరించిన వేళ…

నీవేమో! ప్రకృతిలో జీవిస్తానంటావ్‌

ఒకానొక కామ వికృతానికి బలైన బాల్యం

గొంతెత్తి మాట్లాడాలనుకుని అశక్తతతో మౌనంగా నిశ్శబ్దపు గొడుగు విప్పి నిలబడ్డాను

అమ్మా…!!! నా చిన్నప్పుడు… అల్లరి చేస్తుంటే…

కనురెప్పల నడుమ కదులుతున్న నీడలేవో నిజాల్ని మోస్తున్నాయి!

వధకే వ్యధ చెందకపోతే రాజ్యం బండబారినట్లేగా అందరూ మరొకరిని నడిపితే తమకు తాము ఎలా నడుస్తారు?

నీ కోసం కనులనిండా ఆందోళనతో కలవరపడే అంతరంగంతో తపిస్తూ…

వాళ్ళప్పుడప్పుడూ వచ్చి పోతూ ఉంటారు