Category Archives: కిటికీ

లోపలికి వస్తున్న యాదమ్మను చూస్తూ ‘‘ఆరోగ్యం బాగోలేదా?’’ అత్తగారి ప్రశ్న. మౌనంగా లోపలికి పోయి చేట చీపురుతో వచ్చింది యాదమ్మ. కళ్ళు బాగా ఉబ్బి, నుదుట బొప్పి కనిపిస్తున్నాయి. నడకలో కూడా తేడా ఉంది.

‘ఈల్లకేమొచ్చిందమ్మ మా అన్న బిడ్డ గోస గోసగాదు. మొగనితోటి ఇడుపు కాయితాల యినయి. మారు మనువు చేసుకోకుంటానే బిడ్డను కన్నది. ఇప్పుడు మొదటోడచ్చి అల్లం కల్లం చేయవట్టిండు. ఇంకెవడితోటో తిరిగి బిడ్డను కన్నదని తీరొక్క పంచాయితీలు జేయవట్టె.

‘ఈ అన్యాలం పాడుగానూ.. బతికు న్నన్ని ఒద్దులు ఆ తల్లి గోసబోసుకున్నరు. గిప్పుడు సూడున్రి. చావు ఎంత ధూమ్‌ దాం చేసిన్రో .. ‘‘అంటూ యాదమ్మ చేట చీపురు తో బయటకు నడిచింది. ఆమె ఎవర్ని ఉద్దే శించి అంటున్నదో మాకు అర్థమైంది. తల్లి దండ్రులు లక్షలు పోసి చదివించి విదేశాలు పంపిస్తుంటే, అక్కడ చదివి … Continue reading →

‘ఏమైపోతుందో ఈ లోకం ఏమైపో తుందో’ వార్తలు చూస్తున్న అత్తగారి స్వగతం. ‘ఆడ ఏడనో డాక్టరమ్మను చెరబట్టి చంపే సిన్రట’ అంటూ పనిలో పడిరది యాదమ్మ. ‘పెద్దలు అందుకే అన్నారేమో.. ఆడ పిల్లగా పుట్టడం కంటే అడవిలో మానై పుట్టడం మేలని ‘‘గొణిగింది అత్తగారు.

‘‘గిట్టయితే మా బతుకులేంగాను, మేమెట్ల బతకాలమ్మ’’ బాధ వెళ్లగక్కుకుంటూ వచ్చింది యాదమ్మ. ఏమైందన్న మా అత్తగారి ప్రశ్నకు జవాబుగా ‘‘ఆ ఉమా మేడం ఒకటో తారీకెల్లి పని బంద్‌ పెట్టమన్నది. కొలువు దిగిపో యింది కద. పనంతా ఆమెనే చేసుకుం టదట’’ దీనంగా చెప్పింది యాదమ్మ.

చ్చో చ్చో .. పాపం. ఆ పెద్దవ్వకు చూత్తే పానం కలకల ఐయితాంది. ముత్యాలసొంటి ముగ్గురు కొడుకులని మురిసిన తల్లి గాచారం గిట్ల కాలబడే అంటూ లోనికి వెళ్ళిపోయింది యాదమ్మ. యాదమ్మ ఎప్పుడూ ఇంతే. చెప్పేదేదో సరిగ్గా చెప్పదు. చేట చీపురుతో వచ్చిన యాదమ్మను చూస్తూ సస్పెన్స్‌ సీరి యల్‌లా కాకుండా చెప్పేదేదో సరిగ్గా చెప్పి … Continue reading →

‘‘అయ్యో పాపం… ఎంత పనైపో యిందమ్మా…చ్చ్‌ చ్ఛో… తిలోత్తమ చనిపోయిందటమ్మా’’ ఏడుపు గొంతుకతో యాదమ్మ. ‘‘అవునా…ఎట్లా’’ ఆరా తీసింది అత్తగారు. ఆవిడ చూసే సీరియల్‌ నటి కావడంతో ఆసక్తి.

‘‘ఛీఛీ.. మనుషులా.. మృగాలా.. ఊహూ.. మృగాలు అంటే వాటిని అవమానించినట్లే..’’ ‘‘ఏందమ్మా .. ఏమైంది అట్లా తిట్టుకుం టున్నావు’’ అంటూ వచ్చింది యాదమ్మ. ‘‘ఏం లేదులే..’’

‘‘చ్చో… చ్చో… పాపం. గిట్ల నడి మంత్రాన బిడ్డ పానం పాయే. మైకు ముందట పెట్టిన్రని మనసు లోపటి ముచ్చట సంతోశంగ చెప్పే. గిట్ల పరేషాన్‌ జేసి పానం మింగే.. పానం కల కల అయితాంది’’ వాకిలి శుభ్రం చేసి లోనికి వస్తూ అంది యాదమ్మ.

‘అమ్మా… అసలామె కన్నతల్లేనా? తల్లి ఎన్ని తిప్పలైనా పడ్తది. కడుపున కాసిన కాయకు పానంబెట్టి సుత్తది. అసొంటిది గా తల్లి నాలుగేండ్ల కొడుకును చంపి మూట కట్టిందట. తల్లే గిట్ల జేత్తే ఇగ ఎవరికి నమ్మాలె’ అంటూ బాధపడి పోయింది యాదమ్మ.

వాకిలి శుభ్రం చేసి లోపలికి వస్తూ ‘‘అమ్మా రేపు పనికి రాను’’ అన్నది యాదమ్మ. ఏంటి వంట్లో బాగోలేదా .. అంటే

‘‘అమ్మా… ఆడోల్లు ఓటేయనీకే గనీ ఓట్లు ఏయించుకోనికి పనికిరారా…?’’ అంటూ వేగంగా వచ్చిన యాదమ్మ అంతే వేగంగా లోపలకు వెళ్ళి చాట చీపురుతో వాకిలి శుభ్రం చేయడానికి పోయింది. ఆ సందేహం ఆమెకు ఎందుకు వచ్చిందో కానీ అది నిజమే కదా!

వాకిలి బరబరా ఊడ్చి వచ్చిన యాదమ్మ పేపర్‌ చదువుతున్న నా ముందు వచ్చి నిల్చుని ‘‘నిన్నటి మాట మర్చి ఈ పొద్దు కొత్త పాట అందుకుంటే మంది నమ్ముతరా’’ అంది.

వాకిలి శుభ్రం చేసి వస్తున్న యాదమ్మ ఆగి రెండు క్షణాలు టీవీలో వచ్చే వార్తలు చూసింది. ఆ తర్వాత ‘అమ్మా… బొందవెట్టిన ఆచారాలు మళ్ళ మొలుత్తాయట కద’’ అడిగింది. యాదమ్మ ఏమన్నదో మొదట అర్థం కాలేదు.

‘‘ఇదెక్కడి ఘోరమమ్మా! రోడ్డు మీద నడవాలంటే భయమయితాంది. ఈడ మదమెక్కినోళ్ళు తోడేళ్ళ లెక్క ఆడోళ్ళమీన పడి గుడ్డలూడబీకుతుంటే చుట్టూతా జనం గుడ్డివాళ్ళయిండ్రట. దర్శి కాడ మగనితో పెండ్లాం సుత ఆడదాని మీద పడి గుడ్డ లూడబీకె… కోపముంటే, కక్షలుంటే ఆడోళ్ళ బట్టలూడబీకుడేనా? థూ… సిగ్గులేని మనుషులు’’ గొణుక్కుంటూ చీపురుతో బర బరా ఊడవటం మొదలుపెట్టింది యాదమ్మ.

వాకిలి ఊడ్చి లోపలికి వస్తూ ఒక్క క్షణం ఆగి లోనికి వెళ్ళిన యాదమ్మ ముగ్గు డబ్బాతో వచ్చి మళ్ళీ ఆగింది. పేపర్‌ చదివే నన్ను ఏదో అడగాలని ఆగిందని నాకు అర్థమైంది.